Roos.

Niets is te moeilijk om aan te pakken, spreekt hij, en neemt een grote schotel en een hoop fruit klaar om gesneden te worden. Ik had gezegd dat ik er te weinig van eet. Op het werk is een appel of peer tussendoor ideaal. Thuis neem ik meestal iets anders.

Lars studeert thuis en ik vind het zalig om hem in en rond het huis te hebben. Zijn laatste jaar op de universiteit wordt vooral veel thuis zijn omwille van stage toestanden. Strijken, koken en meer gezelligheid is voor hem een goeie afleiding om bij zijn boeken vandaan te komen. Ik profiteer er schaamteloos van. Maar vooral chocomelk en praatjes samen, vind ik meer dan fijn. Volgend jaar komt hij weer thuis wonen. Voor mij zal het allesbehalve een aanpassing zijn.

De huisgenoot maakt soep en andere dingen. En ik ben wat vooraf aan het poetsen om het eindejaarsvolk een beetje fatsoenlijk te kunnen ontvangen.

De regen druipt van de ramen. Ik zie geen vogels op de voeder plank en de wolken zijn dreigend. Zojuist was ik bij Roos op bezoek. Ik volg haar al een hele tijd. Leef mee net zoals veel anderen.

Ik weet dat het niet helpt. Maar toch wil ik het vragen. Denk en spreek mee woorden van hoop, licht en genezingsenergie...Het is het enige dat ik kan doen en daarom waag ik het erop.