dinsdag 6 december 2011

De dag van de eed.

Mezelf belonen met een dik stuk na de soep met brood. Dat mag. Maar de tweede keer dat ik het bakkerspapier een stukje oplicht voor een tweede stuk, is eigenlijk een keer teveel. Soms eet ik zelfs een derde stuk en dan spreek ik mezelf speculaas gewijs toe. Dat de huisgenoten ook nog graag mee eten en meer van die doorslaggevende redenen.

Daarnet nam ik een bad na gedane arbeid. Ik dompel mezelf in het hete water en rol een keer rond in bad. Om zeker overal op te warmen. Zoon werkt aan de verwarming in zijn huis en daarom was ik na een paar uur afgekoeld. Met mats de hond aan mijn zijde schilder ik verder en zie alles oplichten.

Zoon heeft nog andere prioriteiten op dit moment. In de vorm van een nieuwe liefde, die hem doet blinken en lachen. En ik vind het zo fijn voor hem. En benieuwd ben ik ook, zachtjes uitgedrukt. Maar we doen het rustig aan, vertelt hij, en dat ik dat slim vind, vertel ik hem.

Ik loop door de regen. De zon schijnt stralend door de druppels en dat geeft een magisch effect. Terwijl ik naast de waterloop stap, ruik ik ook de vochtigheid van de aarde.De natuur verzacht, verlicht mijn somberheid en verwarmd mijn kouwelijk lijf.

3 opmerkingen:

zapnimf zei

Weet je zeker dat het niet de dag van de eet (speculaas) was?

tijdtussendoor zei

@Zapnimf: Schaamteloos smullen en blijven smullen ;)

HansDeZwans zei

Krijg er honger van.