Met een lijstje loop ik door de stad. Bovenaan staat ‘ iets nieuw en feestelijk ‘ voor dat grote feest volgende week. Ook nog een agenda van 2010. De achtergrond van mijn 2009 agenda staat al vol krabbels met afspraken. Tijd voor ordening om zeker niets te vergeten.
Ik zie hem staan wanneer ik het geld op de toonbank leg. Het laatste gewone gesprek dat we hadden, vertelde ze erover. ’ My left foot’, de film die haar had geraakt en die ik zeker eens moest zien. Zonder nadenken laat ik hem bij in het zakje steken. 4,99 euro. Geen geld, denk ik nog.
Ideaal voor een namiddag strijken. Ik trek de gordijnen dicht en druk op play.
De film is bijna twintig jaar oud. Vrij traag en donkere beelden. Het leven van de schrijver en artiest Christy Brown begon onder de trap in een arbeiderswoning in Ierland. Het beschrijft zijn leven dat een belangrijke wending neemt wanneer hij met zijn linker voet op de grond woorden en zinnen begint te schrijven.
Zonder haar verhaal had ik die film waarschijnlijk nooit gekocht. Over bijgelovigheid schreef ik al eens een keer. Verklaren waarom ik net nu deze film vind kan ik niet, maar straf vind ik het wel. Nog veel momenten kan ik niet bevatten dat ze er nooit meer zal zijn. Bijna had ik vlug even gebeld om over de film te praten…
4 opmerkingen:
Het is een heel bijzondere film. Zo een die je diep raakt.
Dat jij hem net nu vindt, is omdat het zo moest zijn.
Dag tijdtussendoor,
ik ben Jaclien van Spinnenkop (bloggen.be) en graag wou ik eens kennis maken. Via het blog van Veerle ben ik op het uwe terecht gekomen. En ik kom er bijna elke dag eens kijken. Ik wil u graag vragen of ik een link mag maken van uw blog naar het mijne.
Ik kom hier dus graag lezen, omdat u menselijke dingen zo fijn kan verwoorden. Ook dit verhaal, van een niet-toevallige toevalstreffer, en de verbondenheid met diegene van wie u afscheid nam, heeft me weer geroerd.
Ik moet een jaar of 15 geweest als ik de film (verplicht) bekeken heb. Waarschijnlijk was ik toen nog veel te jong om de schoonheid ervan te zien. De film moet me toch geraakt hebben aangezien ik het me nog herinner.
vreemd hé, hoe dingen zoals een boek of een film uit de lucht komen gevallen op momenten dat je er nood aan hebt of er bij betrokken bent. Ik denk dat toeval niet bestaat...
Een reactie posten