dinsdag 20 januari 2009

Dagelijks brood.

Het Tibetaanse klokje rinkelt wanneer ik binnenkom. Een klokje dat tikt zoals het tikt in een klooster hoog in de bergen. Het ruikt er naar versgebakken brood, en de tegelkachel brandt.

Regelmatig ga ik naar het winkeltje van de dorpsgemeenschap Widar. Ze verkopen er vlees van de dieren die op hun boerderij hebben geleefd. Deze koeien, varkens, kippen en kalkoenen leven zowel binnen als buiten. Ze krijgen gezonde voeding en heel belangrijk, ze leven hun dierenleven zonder stress. Twee maal per jaar kan je er porties vlees kopen. Het wordt professioneel verpakt in kleine porties en al op voorhand ingevroren zodat je, eens thuisgekomen, het zo in de diepvriezer kan steken.

Ik maak er echt tijd voor. Het is een rustgevende uitstap. Het lange eind rijden door de velden. De houten huizen van de gemeenschap die stilaan zichtbaar worden naarmate ik dichterbij kom. Het eerlijk gezonde brood en de zelfgemaakte kaarsen die ik steevast mee naar huis. Meestal koop ik er ook wat verzorgingsproducten, meer als steun voor de gemeenschap.

Ik hou van deze benadering tegenover mensen met een beperking. Ze leven in een familiale sfeer zonder, zo lees ik op hun site, de verbondenheid met het ‘ normale ‘ leven te verliezen. Ze zwaaien als ik toekom en wanneer ik van hun oprit rijd, wuiven ze me uit. Op sommige momenten in mijn leven kan ik zo overweldigd worden door goed gevoel dat er spontaan water uit mijn ogen komt...

6 opmerkingen:

zapnimf zei

Jamaar! Pas op, wie weet krijgen die beesten wel stress van verveling.

Dicht in de buurt van onze school is er ook zo'n gemeenschap met een boerderij, daar brengen we met de klassen regelmatig een half dagje door.

Anoniem zei

dat kan ik zo invoelen met je,
maar dn gaat het ook nog om het welzijn van de dieren, dat geeft ook een heerlijk gevoel,
het brood bak ik zelf.. dat is ook eerlijk:-)
liefs
klaproos

Tricky zei

wat is de wereld weer klein... tot voor kort had ik nog nooit van Widar gehoord, door het bloggen kwam ik in contact met Mieke wiens zoontje Balder heet, genoemd naar een woongemeenschap van Widar, waar haar zus Heidi (die ook een blogje heeft) nog gewoond en gewerkt heeft... it's a small world... dat brood zal wel extra lekker smaken!

Anoniem zei

Het lijkt wel mijn erf.

Was getekend

Anoniem zei

waarom is dat zo ver weg? Het ziet er heerlijk uit. Ik wil er werken, nu, meteen!

adelheid zei

Ha, maar als ge er op klikt, zie ik, kunt ge vergelijkbare projecten vinden elders...