Zomerfeest.

Al een hele tijd staan we afscheid te nemen. Maar we blijven gewoon staan.
Er is altijd weer terug iets om over te babbelen.
Wij zijn daar niet goed in, blijven zwermen als een wesp boven de suikerpot.
Meestal sluiten we mee de deuren.
Maar we moeten eten en daar hebben we het plots over.
Over de vriend zijn goede bedoeling als toegewijde huisvader.
De barbeque die hij plande voor het hele gezin en die plots in het water viel.
Laten we alles verzamelen en samen eten.
Dat vonden we een schitterend idee!
Ineens hebben we haast om te vertrekken. De huisgenoot warmt het vuur op.
Ik snij alles van groenten wat er is en leg de wijn koel.
Zij hebben vlees en sausjes, brood en veel gezelligheid bij.
Na een heerlijk maal met vanalles en nog wat sijpelt de jeugd binnen.
Stoelen erbij en alle restjes op de borden. In een mum van tijd is het eten op.
De grote doos ijs met verse ananas zorgt voor het laatste gaatje in de buiken.
Na middernacht zet ik de afwas in de keuken.
Ik let niet op de chaos en laat de boel de boel.
Denk bij mezelf dat ik het graag heb zo.
Ongedwongen en zonder al teveel geregel op voorhand.
Dit is weer zo een dag om in te kaderen, een gouden randje aan de kant.
Iets dat er plots was zonder groot verlangen.
's Nachts droomde ik van een grote tafel met veel mensen en lekker eten.
Volgens mij heb ik gelachen in mijn slaap...