Thuiskomen.

In de aankomsthal sta ik naast een man met een groot boeket veldbloemen.
Subtiele mengeling van blauw en paars. Korenbloemen in volle glorie.
Terwijl ik naar de man kijk zie ik zijn ogen. In blijde verwachting.
Opeens gaat het boeket de lucht in. De liefde is aangekomen.
Hier wacht voor ieder een weerzien.
Een Italiaanse familie verwelkomt haar moeder.
Ze huilen. Nemen elkaar stevig vast. De oude vrouw prevelt stil.
Samen verdrietig zijn maar, ook samenzijn.
Op deze plaats geen koortsachtig afscheidsgevoel.
Vele harten maken kleine sprongen, intens gelukkig door het weerzien.
Opeens ben ik aan de beurt.
Ik zwaai met heel mijn lichaam. Hij met één arm.
Mijn armen te klein om rond hem en zijn grote rugzak te gaan.
Bruingebrand, ontspannen...
Kleine zoon is terug thuis.
Hij lacht zijn tanden bloot, laat me zien wat gelukkig zijn is.
In de auto luister ik naar de verhalen uit het zonnige Italië.
Straks slapen alle vogels weer in hun eigen nest.
Fijn, denk ik...
en maak in gedachten alvast een boodschappenlijst voor de barbeque!