Ik en de viervoeter zijn nogal aan elkaar gehecht.
We bewegen veel in en rond het huis samen.
Samen lopen door het bos, als voetenmat terwijl ik lees en sinds een tijdje ook op wacht als ik niet thuis ben. Wanneer ik het huis 's avonds verlaat zie ik, als ik achterom kijk, de gordijn opzij schuiven. Met zijn neus tegen de raam blijft hij geduldig wachten tot ik terug arriveer.
Ik weet het,
het klinkt lachwekkend en zeker voor niet hondenliefhebbers.
Ergens op een Nederlandse blog las ik 'blogging is cheaper than therapie'.
Het blogging kan je veranderen naar eigen keuze.
Wandelen met de hond is mijn eigen cheaper than therapie.
Stapschoenen aan, hoofd in de wind en blik op oneindig...
Stap na stap het hoofd leeg laten lopen en dan,
thuiskomen
rode wangen-frisse kop
billen die tintelen van de inspanning
koffiezetten
uit rusten
voelen dat het lijf gewerkt heeft
en het hoofd schoongewaaid.
Als het tegen zit,
is de hondenleiband nabij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten