Donderdagavond.

Het is stil in huis.
De huisgenoten zijn er niet en ik geniet van de rust.
Met een tas thee bij de hand en een dekentje over mijn altijd koude lijf zap ik wat rond.
Deze reportage greep me erg aan.
China telt vandaag de dag 60 000 kinderen waarvan de ouders wachten op hun executie.
Belastingsfraude kan je het leven kosten.
Alle criminele feiten worden na een kort proces bezegeld met de doodstraf.
Een nekschot.
Ze wachten aan kettingen geketend op de dag van hun executie.
En de kinderen worden aan hun lot over gelaten.
De familie aanziet kinderen van geëxecuteerden ook als veroordeelden.
Ze gaan op straat leven en komen zo op hun beurt ook weer in de criminaliteit terecht.
De vlaming, Koen Sevenants, ontfermde zich over tachtig van deze weeskinderen.
Hij geeft materiële hulp maar ook psychologische bijstand.
Ze proberen via een videoboodschap vanuit de gevangenis de moeders afscheid te laten nemen van hun kinderen. Het begin van een waarschijnlijk levenslang verwerkingsproces voor deze kleine mensen. Hartverscheurend.
Stilaan komen deze kinderen op de agenda in China.
Het land waar dit jaar de Olympische spelen plaatsvinden, verbergt grote geheimen.
Het meisje Tingting zong een liedje over haar triest bestaan, amper drie jaar en al zo wijs.
Een spoedcursus grootworden.
Ik bewonder de mooie vlaming die zich het lot van deze kinderen heeft aangetrokken.
Morningtears ... De moeite om eens even te gaan kijken!