Weerkundig gezien is het zo. De dagen zijn alweer een stuk korter.
Ik voel het aan mijn zomerhart.
Het slaat een tel trager de laatste dagen.
Je ruikt het in het bos. De schimmel geur van een rottende ondergrond. Hier en daar duikt al een paddenstoel op. Het bladerdek krijgt langzamerhand allerlei kleuren. Verdorren en afvallen, dat zal het laatste zijn. De eikels aan de bomen zijn volgroeid en nog groen van kleur.
Niet lang meer. Spoedig zullen ze op de grond liggen. Dankbaar appeltje voor de dorst voor bosbewoners. Gisteren merkte ik dat de oranje lampionnen in de tuin al branden. Figuurlijk dan.
In de vroegte van de morgen hangen mistsluiers over de velden. Hun kilte was een slag in mijn gezicht. Allemaal tekens van de septembermaand in aantocht.
Stilaan ook het einde van de zomer.
Ik ben een zon en blauwe hemel mens.
Een buitenmens op blote voeten.
Een sprong in het verfrissende water mens.
Een fris glas wijn op het terras mens.
Het is er bijna niet geweest en toch moet ik het alweer missen…
De zomer…
6 opmerkingen:
ook hier op Texel allemaal paddestoelen... 'Leuk, deze herfstvakantie' zei Sjaak vandaag :-)
Ja, de herfst komt er duidelijk aan. Ik dacht er ook over te bloggen, maar je bent me voor.
Ook pompoenen duiken alweer her en der op. Ook typisch herfstig niet?
troost je, het goede weer komt er aan zei Frank gisteren. Vanaf dit weekend zelfs! Nog een stukje zomer in september? Wie weet!
Een zomer in september ruikt en voelt nooit hetzelfde als in juli.
Najaarsblues, zou ik het gevoel in deze tekst noemen. Zeer herkenbaar. Heb er elk jaar last van.
We zullen toch nog wel een mooie nazomer krijgen, zeker!
Het vallen van de blaadjes moet vervelend aanvoelen als je een echt zomermens bent. De meesten houden van de zomer en hebben last van een najaarsblues. Ik val daar buiten. Als wintermens houd ik eerder van frisse temperaturen. Maar eigenlijk geniet ik van ieder seizoen, vooral van de wisselende kleurenpracht van Moeder Natuur.
Een reactie posten