dinsdag 21 februari 2012

Val avond schrijven.

Zijn schrijven blijft door mijn hoofd malen maar laat ik u eerst wat vertellen. Over wat ik allemaal volbracht de laatste dagen.

De boekenkast waar ik nu weer door kan kijken. Alle overbodige stapels weggewerkt en enkel wat mij echt kan bekoren in het zicht.



Terwijl ik mijn handen rond een mok vouw, betrap ik de mussen op nestmakerij. Over hoop op beter en warmer gesproken.


De laatste dagen was ik in de Ardennen. Met stapschoenen en als het donker werd voor een grote houtkachel. Helemaal ondergedompeld in wat een weekend ’tussen uit’ moet zijn, in bijzonder goed gezelschap.




Maar de laatste tijd zinkt de moed vaak in mijn schoenen als ik ga zitten om te schrijven voor Tijdtussendoor. Dat klinkt dramatisch maar geen nood. Zo is het niet bedoeld.

Wie heeft er een boodschap aan wat ik beleef of denk in het leven? Er zijn een boel lezers die komen loeren maar nooit een woord achterlaten. Versta me niet verkeerd, nee… geen 400. Het spel van bloggen is mij bekend. Schrijven op je eigen plek en terug schrijven op een ander.

Vorige donderdag zag ik de natuurlijk-rijk meneer en we hadden een leuk gesprekje in de pauze van de vergadering. Ook Menck en zapnimf kon ik al eens ontmoeten. Het gezicht achter de woorden maakt het lezen zoveel interessanter.

Dus ik vraag het mij terecht af. Kan Tijdtussendoor het verschil maken op een druilerige dag? Wil u hier graag komen loeren maar u niet bekend maken? Is het een opgave om een weerwoord te verzinnen? Ben ik diegene die u ook wel eens wil zien? Een babbel doen over mijn leven en tocht, terwijl ik u in de ogen kan en mag kijken?

Ach, het zijn bedenkingen op een avond die langzaam valt in een huis dat helemaal stil is. De zon en het licht houden stand en scheppen zo lenteverwachtingen. Tijd voor het nieuwe...


15 opmerkingen:

Lies zei

Tijdtussendoor is een vaste waarde, Katrien. Zin om naar Brugge te komen ? Boeiend om je te leren kennen... !
Lie(f)s.

Roelien zei

Ja, tijdtussendoor heeft zin en geeft me zin. Ook zou ik je wel eens willen spreken en elkaar in de ogen zien. Ik geef je gelijk dat het soms koud en kaal is, elkaar in real life zien geeft zoveel meer waarde. Toch moet je niet onderschatten wat je geeft aan de onbekende lezer. Een schrijver van een boek weet ook niet op welk nachtkastje hij 'ligt' en krijgt ook niet direct weerwoord van zijn publiek.

Oh ja, de Ardennen...onvergelijkbaar!

tijdtussendoor zei

@Lies:Ik kom er wel eens, vooral id zomer dan. Dank voor je uitnodiging ;)
@Roelien:Blij dat je begrijpt wat ik schrijf!

Anoniem zei

Ja, ik kom ook regelmatig eens lezen, en alhoewel ik niet reageer (ik weet het niet zo goed te verwoorden) zou ik je missen als je niet meer zou schrijven. Je weet me dikwijls te treffen met je woorden, en je kijk op het leven.
Lieve

Impa zei

Je bent een van mijn grote favorieten, tijdtussendoor. Ik haal hier regelmatig even diep adem tijdens het lezen, een verzuchting en een verzachting. Ik krijg graag dat kijkje in je leven dat je ons biedt en heb altijd bewondering voor hoe je je woorden kiest. Zo precies en gebalanceerd en met zoveel lichtheid... Met als bonus je prachtige foto's.

Voel je niet ontmoedigd door het uitblijven van reacties. Het hoort bij het medium dat je hebt gekozen: een van de nadelen van bloggen, tegenover ook de voordelen.

Bloggers ontmoeten is leuk: ik heb in mijn blogtijd een aantal blogsters live ontmoet en dat viel nooit tegen. Maar ik heb er veel meer niet ontmoet: ook dat hoort bij het medium. Voor mij is juist de combinatie van intimiteit en afstand wat bloggen en blogs lezen zo betoverend maakt. De intimiteit van het kijkje in andermans leven en zijn/haar gedachten en de afstand van elkaar niet zien, niet kennen en je onzichtbaar weten. Als lezer zowel als blogger.

Blijf ons vooral blij maken met je schrijven en je foto's...

tijdtussendoor zei

@Lieve: Dank voor je reactie! Heb je zelf geen blog?

tijdtussendoor zei

@Impa:Jij bent zo iemand waarvan ik denk dat het in het echte leven ook wel zou klikken. Bloggewijs in iemands leven kijken maakt het mysterieus en laat de fantasie de vrije loop over wie of wat iemand is. Dank voor je woorden!

zapnimf zei

Oei, ik wilde net schrijven dat volgens mij niemand het verschil maakt, maar dat het fijn is mee te lezen wat anderen denken, doen en schrijven. Maar je maakt wel degelijk het verschil zo te lezen. ;-)
Het leuke is de stijl die bij de mens hoort te kunnen herkennen.

Menck zei

Ik kom lezen bij elke nieuwe post van je. Af en toe reageer ik. Niet altijd, want niet over alle onderwerpen heb ik een mening die interessant genoeg is om jou en je publiek mee om de oren te slaan. ;-)
En yep, ik heb je al enkele malen ontmoet!
En yep, dat waren telkens erg toffe momenten!
Aan de lezers die Katrien nog niet te zien kregen: machtige madam, zeg ik u.

Suzette zei

Ik denk dat de kwantiteit van de reacties niet zoveel zeggen over de kwaliteit van je blog. Ik lees veel blogs (met aandacht en plezier) en reageer zelden. En bij mij laat ook maar zo'n 1% van de bezoekers een reactie achter. Je kunt dat natuurlijk zelf wel opschroeven door vragen te stellen in je bericht, of een winactie oid te doen, of expliciet om een reactie te vragen (of de drempel van het overtypen van de anti-spam-woorden weg te laten).
Jammer dat het je demotiveert, ik hoop dat je nog lang blijft schrijven!
(En misschien spreek jij wel net de stille lezers aan ;-))

Mirna Photography zei

Bij mij is het net van het zelfde; veel bezoekers, maar weinig reacties! Hier in Belgie zit die blogcultuur er ook nog niet echt zo in. Ik kom regelmatig mensen tegen die dan zeggen dat ze mijn blog echt meevolgen en zo leuk vinden maar inderdaad geen reactie achter laten, beetje jammer want zo weet je ook niet wie je blog bekijkt. Zeker niet opgeven! Ik vind het in ieder geval super in blogland en om in iemand zijn wereldje te komen, na een tijdje lijkt het of je bepaalde mensen zo goed kent terwijl je ze eigenlijk nog nooit ontmoet hebt.

tijdtussendoor zei

@zapnimf: Ik vind je eerlijke, rechtdoorzee reacties altijd geweldig. Helemaal jouw stijl ook ;)
@Menck: Mercikes van hier tot ginder achter voor die schone woorden. Hopelijk geraken we tijdens de tuindagen nog eens aan jullie kant.
@Suzette: Om te stoppen, schrijf ik eigenlijk veel te graag. En stille lezers zijn dan een mooi publiek ;)

Anoniem zei

Dag, Ik heb zelf geen blog maar lees er wel een paar, oa met plezier de jouwe.
Reageren doe ik ook niet vaak (stille lezer dus), maar nu wel.
Gewoon om je te zeggen dat het fijn lezen is bij jou.
De natuur, de tuin, de dagdageijkse dingen, je uitstapjes, en dat alles op een mooie manier beschreven.
Dus, bedankt voor dat 'pareltje' elke dag ! 't is genieten,
Marleen

Lichtindeduisternis zei

Ik dacht dat ik je vanavond in Gent zou tegenkomen. Ik dacht dat je ook was uitgekozen voor de lezersjury, maar ik vind je niet terug tussen de foto's op de website, dus blijkbaar heb ik dat verkeerd begrepen. Ik kom hier dus lezen, maar niet elke dag, want jouw berichtjes moeten zorgvuldig worden gelezen, als ik tijd heb, niet zomaar rap rap tussendoor.

Zeekraai zei

vooral doorgaan. als dat je eigenlijke vraag is... het gaat mij niet anders. ik lees graag, maar heb naarmate ik ouder word, steeds minder vaak de behoefte of drang een mening te geven. toch vind ook ik het fijn als er wel wordt gereageerd. tegenwoordig doen veel mensen dat via feestboek, zodat er onder een blogpost nog slechts enkele reactie's staan. het zij zo.