zaterdag 25 februari 2012

Tuin op zaterdag.

Het plannetje is niet zo uitgebreid en kleurig als bij andere tuinvrienden, maar ik kan er aan uit en de verdeling is bepaald. Hier gaan we de volgende maanden mee verder. Het zuchtje wind dat steeds onder de papieren waait, wordt in bedwang gehouden. Maar niet erg omdat het voelt als een lentebries.


De groentebakken voor de paarse mand zijn klaar. Aardbeien omgeven door stro en afgedekt voor hond en vogelpoten. Daar moet al niet meer naar omgekeken worden. Het groene zeil ligt op de peulenbak dat zo kan opgewarmd worden.


Mijn armen zijn een beetje stijf. De oude zeven van mijn grootvader komen elk jaar goed van pas. Compost zeven is een tijdrovend maar lonend werk. De zon warmt op, ziet u dat?


Tijd voor koffie en even spieken in de tuinbijbel.


Zo, het begin is gemaakt. Volgende stappen zijn: sluimererwten zaaien, aardappelen zetten. Sla voor zaaien. Waarschijnlijk vergeet ik nog veel want het werk gaat zich alleen maar opstapelen de komende weken. Nee, geen verplichting eerder een zegen.
Wel fijn zo, tijdtussendoor in lentekleedje!

4 opmerkingen:

natuurlijk-rijk zei

Met de handen in de aarde kunnen werken is inderdaad een zegen.

Lies zei

'k Geniet gewoon even, Katrien, van jouw tuin, jouw koffie...
Lie(f)s.

Sannah zei

Voldaan gevoel; lijkt me.

Misschien niet zo kleurig, maar ik vind het behoorlijk georganiseerd aandoen hoor!

Mrs. T. zei

Oh wat lekker zeg, zo al bezig zijn in de tuin.