Toeval of niet maar 23 jaar geleden juist op dit moment, werd Lars Harry geboren. Nog voor middernacht lagen we samen in het grote ziekenhuisbed en zwaaide ik een kersverse papa uit. Hij lag de hele nacht dicht bij mij. Het ziekenhuisbedje bleef netjes opgedekt.
Niets van de woorden die ik nu wil schrijven, kunnen vertellen hoe sprookjesachtig die avond onder de volle maan was. In het schijnsel keek ik uren naar mijn nieuw geborene. Het volmaakte geluk was toen niet ver weg. Er terug aan denken geeft na 23 jaar hetzelfde gevoel.
7 opmerkingen:
Mooi gevoel. Om nooit meer los te laten..gefeliciteerd ook!
Hééééérlijk, Katrien...
Lie(f)s.
Wat lief!
Mooi! Hopelijk kijk ik tegen de tijd dat mijn dochters zo groot zijn ook nog steeds met datzelfde gevoel terug. Ik werd bij de oudste vooral ook heel stil van binnen - wat ene wonder, zo'n nieuw mensenleventje.
Gedragen worden in een tuinbroek! Wow!
mooi......en gefeliciteerd!
Wat een ontzettend mooie foto is dit met jou en je kind... Ontroerend!!
Een reactie posten