Op het eerste gezicht. (1)

Het idee van AnneTanne kan ik echt niet naast me laten liggen. Vanmorgen liep ik door mijn zonnige tuin met het fototoestel. Weerom dacht ik hetzelfde als altijd, tuin fotograferen is echt mijn ding niet. Het venstertje van het toestel lijkt altijd te klein voor wat ik wil vastleggen. Maar dit is een poging.

De voortuin is sinds vorig jaar helemaal af. Hij mag nu groeien en bloeien, en het enige ik moet doen is af en toe eens met mijn hark ertussen spelen. Wat ik misschien zondag eens ga doen omdat ze zon en droog voorspellen. De hoek van voor heb ik volgezet met de scheuten Hyssop, heilig kruid in het Arabisch, van overal uit de tuin. In de zomer een festijn voor al wat zoemt. De volgende rij is Skimmia. In elke seizoen een andere kleur. Salie, ook weer scheuten uit de tuin en de grote rozemarijn geuren volop in de zomer. In de herfst bloeien de anemonen weelderig. Aan de kant een rijtje heide voor kleur in de herfst.

De groentetuin is verwaarloost in de herfst. Met al het werk dat we in zoon zijn huis hebben verzet, kwam het er niet van de tuin degelijk voor te bereiden voor een komende winter. Hier en daar groeit nog Phacelia als groenbemester. Ik kan nog prei oogsten en nog een paar keer andijvie en rode biet maken. De aardbeien staan op een nieuwe plaats en vormen al scheuten. Zie ik daar nog een verloren schopje in de hoek?


Hier zie je het koffieterrasje voor in de lente. Met twee stoelen al paraat. De compostbakken kregen een andere plaats en staan nu een beetje uit het tuinzicht.


Onze trots al 20 jaar. De eerste boom die we hebben geplant op onze grond, een prachtige beuk met een hoop mussenbewoners die zingen van lente tot winter en terug.

Deze Mispel hebben we recent geplant. Afwachten of hij zich thuis voelt en zo veel mispel vruchten gaat geven, die boordevol vitamine C zitten.

Er is al veel leven in de voorjaarsborder. Zelfs tulpen laten hun hoofdjes al zien en dat is eigenlijk echt te vroeg. Afwachten wat het wordt eens het echt lente is. Op het einde van het plaatje ziet u die twee palen. Ertussen staat een betonnet waartegen vorig jaar voor het eerst frambozen bloeiden. Hopelijk krijgen we een dubbele portie volgend jaar.

Mats loopt een beetje mee door de tuin. Lijkt erop dat hij ook erg benieuwd is naar de Toscaanse jasmijn die ons een overvloed aan geurende bloemen moet geven in de lente en zomer.

Als laatste een luchtbeeldje van mijn seringenboom. De eerste lentebloem waar ik elke dag naar kijk en dan het juiste moment kies voor een weelderig boeket in de grote vaas van mijn grootmoeder. Het echte teken dat de zomer er aan komt.

Het is meer dan één plaatje geworden. Volgende maand probeer ik dezelfde plaatjes te schieten. Voor nu heb ik door mijn tuingebabbel weer veel goesting gekregen in een volgend seizoen.