Het blad op de grond ziet wit van de ijskristallen. Daarvoor onderbreekt ze even haar verhaal. Jazeker... prachtig, zeg ik. Ook de velden schijnen ons zonnegoud tegemoet. De viervoeters lopen hun tong op de grond. Uitzonderlijk heb ik er vandaag niet zoveel aandacht voor. Haar verhaal slorpt me helemaal op.
Natuurlijk weet ik dat hij iets verkeerd gedaan heeft, zegt ze voor de zoveelste keer. Ik luister alleen maar want het was ook heel erg fout.
Maar het is mijn kind en daarom zal ik hem blijven steunen en graag zien. Ik begrijp het, zeg ik, ook voor de zoveelste keer.
Thuis gekomen moet die megapompoen er eindelijk aan geloven. Ik snijd en hak. Niets beter dan soep maken tegen sluimerende wanhopigheid.
Soms zou je de tijd moeten kunnen terugdraaien. Om impulsieve en ondoordachte daden ongedaan te maken. Ik zou willen dat ik het hen kon wensen. Voor de kerst. Spijtig genoeg is de realiteit hard en ongenaakbaar.
4 opmerkingen:
Als je nog pompoenen wil, ....
Ah. 'k Heb twee keer moeten lezen voor ik doorhad dat het iemands anders zoon was.
@Pelgrim : stuur maar per post, een soepeke kan er altijd wel in.
@zapnimf:Gelukkig wel...
ik was ook even in de war, dacht ook dat het om jouw zoon ging... maar eigenlijk maakt het dat niet minder hard en ongenaakbaar hé! pfff, soms, ja, is het leven hard!
Een reactie posten