Kerstwoorden.

Ze slaan er mee rond je oren. Met kerstsferen.

Er worden copieuze maaltijden klaargemaakt, overgoten met liters van het beste alcoholisch vocht. In de wandelgangen hoor ik exuberante feestbedragen de ronde doen. Een ‘gewoon’ feestelijk gedekte tafel is allang niet meer genoeg. Schitteringen van licht en illusies bedekken al wat lelijk en donker is.

Dit vraagt om een evaluatie op tijdtussendoorse wijze. Mijn binnenste, dat schreef ik u al eens, is gevuld met bekoorlijkheid in harmonie. Zowel tijdens deze Siberische weertoestanden als in de warmte van een lentetijd.

Maar een proteststem binnenin wordt elk jaar iets luider. Natuurlijk is het kostbaar al die wensen. Een deugd om naar de brievenbus te wandelen dezer dagen. Onverwachte kaartjes van mensen die je al maanden niet zag of hoorde.

Evenzeer ook wachten op woorden waarvan je weet dat ze ook deze kerst niet zullen komen. Dralen rond de telefoon omdat het nu eenmaal zo hoort om te bellen op kerst. Een mail die vastzit in de conceptenbox, sturen of niet? Boos en teleurgesteld en gemis en spijt, hoort dat eigenlijk wel op kerst?

Tja, ik schreef het u al eens. Nuchterheid is mijn deel in deze feesttijd. Toch wil ik op mijn beurt wensen de wereld insturen. De wijde wereld dan.

Wensen voor moeders die geen eten voor hun kinderen hebben. Wensen voor kinderen die dan weer geen ouders meer hebben. Wensen voor mensen die slachtoffers zijn van geweld en misdadigheid. Wensen voor mensen die geen liefde kunnen ontvangen, verstopt in een poel van zelfbeklag. Wensen voor een wereldbol in nood.

Laat mijn tijdtussendoorlijk kerstkantje u vooral niet van de wijs brengen. Ook hier is kalkoen in huis en de kerststronk al besteld bij onze vriend de bakker. Het feesttafelkleed, 1 euro in de kringloopwinkel, moet ik alleen nog even strijken.

Mooie dagen maken, daar komt het volgens mij op aan, zelfs in tijden van kerst. Van hieruit wens ik ze dan ook voor ieder van u.