Ziekenhuisbedden die wegvlogen op witte wolken. Grote handen die als een uitnodiging uit diezelfde wolken kwamen. Onbekenden die op kruispunten stonden en geen keuze kunnen maken.
De dag van gisteren is duidelijk niet in mijn kleren gekropen. Vanmorgen besloot ik dan ook, na een te grote reep chocolade bij één boterham, de natuur in te stappen.
En ook al stapte ik zeker vijf kilometer verloren, ik genoot en erkende het besef dat niets zo relatief is als de dagelijkse beslommeringen, waar altijd wel een oplossing voor bestaat.
Mijn gedachten zijn nog steeds bij haar maar inwendig schreeuw ik het uit. Ik ben blij dat ik leef!
3 opmerkingen:
Wat kunnen dingen je bezighouden, soms ben je dan gewoon opgelucht dat je wakker wordt en een andere keer heb je opeens een oplossing voor iets gevonden.
Ik zou het ook vaker moeten doen, alles gewoon even achterlaten en de natuur ingaan om zelf tot rust te komen.
en twee prachtige foto's.
Xxx enjoy life, enjoy nature.
Een reactie posten