Bovenstaande foto zegt u waarschijnlijk niets. Maar u moet het horen. Telkens de avondzon dit kastje met herinneringen beschijnt, beginnen deze krekels spontaan te tjirpen. Vroeger deden ze dat alleen als je het opendeed. Dat deed ik wel eens. Om me in het zuiden te voelen tijdens het afstoffen van het kastje.Meestal is het ’s avonds. Het geluid tovert telkens een glimlach. Tijdens het koken, onder toezicht van het glaasje wijn op de vensterbank, voel ik dan altijd een beetje vakantie.
Het blijft raar natuurlijk. Die gouden krekels die uit zichzelf beginnen zingen….
3 opmerkingen:
en hoe kan dat dan??
zit er een mechanisme in wat op wartmet werkt??
wat gaaf :-)
oooh, dat zou me ook wel blij maken, zo tof!
Wat bijzonder! Zo'n doosje maakte ik ooit ook nog tijdens een workshop, maar zonder krekels dan.
Een reactie posten