In de ochtendzon lopen we door het bos. Het groen is enorm gegroeid en ruikt ook zo lekker. We waren er een tijdje niet. Maar nu is het weer helemaal als voorheen.
Voor het drukke weekend kreeg ik telefoon van de dierenarts. Ik kan u voor 99 procent geruststellen. En dat ene procentje dan? Ik kreeg een vrij ingewikkelde uitleg. Iets van cellen die eventueel zouden kunnen woekeren. Maar dat het vooral afwachten is.
Gisterenavond belde ik hem even terug op. Of hij dat nog eens in mensentaal kon uitleggen. Wat hij dan ook zonder problemen deed. Het stelt een mens gerust. Ingewikkelde woorden zijn er op dat moment alleen maar om extra ongerustheid te veroorzaken.
Ik denk er nog over terwijl ik op een boomstronk aan de vijver zit. De viervoeter naast mij in een verwoed gevecht met een stuk hout. Zijn vacht blinkt weer. De wonde in zijn mond is genezen.
Blij dat het voorbij is probeer ik niet te denken aan dat ene procentje. Het lukt me. De dierenarts kan ik op elk moment bellen als er iets mis is. Het is een geruststellende gedachte.
Helemaal opgeladen komen we thuis. De viervoeter gaat slapen in de zon. Ik trek naar het tuincentrum voor kleurige bloempjes om op het terras te zetten. Dan kan de zomer echt beginnen…
7 opmerkingen:
happy end, gelukkig maar! geniet ervan!
Pffff, wat een opluchting. Die ene procent die gooien we gewoon weg. Om nooit meer teruggevonden te worden.
Ik ben heel blij voor je en voor je lieve viervoeter!
Hopelijk blijft ie nog heel lang bij je... Geniet van de zomer!
Dat is een fijn bericht!
Hou je vast aan dat een procent...
wat heerlijk voor je,
wat kan een mens zich toch zorgen maken om zijn diertje hé,
Een reactie posten