Op zoek naar zijn bondgenoot staat hij op wacht bovenaan de berg. Een zeldzaam moment stilstaan in de vrije natuur. Ik wilde wat foto’s trekken van de twee vrienden op vier poten. Maar samen zijn ze niet bereid om te poseren. Misschien een andere keer met meer geluk.Geluk, daar hadden we het over. De natuur op de achtergrond als een stille getuige. Ik trek mijn muts wat dieper omdat ik bibber en daardoor versta ik haar een moment niet goed. Een beetje moeizaam. Onbegrip en verdriet. Soms ook radeloos.
Ondertussen stort het regenwater, maar wij stappen door. Zij praat snel en ik luister. Een verloren regendruppel schuift langs mijn kraag binnen. Een rilling van het koude nat en haar woorden gaat door mijn lichaam.
We omhelzen elkaar bij het afscheid. Niet vooraleer ik haar gezegd heb hoe fantastisch ik haar vind. Dat ik het zo fijn vind dat ik altijd op haar kan rekenen. Dat ze vooral in zichzelf moet blijven geloven. Dat ze het waard is en zich door niemand iets moet laten aanpraten.
Als ik thuiskom heb ik veel behoefte aan warmte. Wanneer het bad is volgelopen, dompel ik mij helemaal onder. Ik hoor en zie niets. Het leven even op ‘pauze’…
5 opmerkingen:
dat ken ik zo goed,
sommige mensen zijn zo'n enorme steun voor je tijdens een wandeling kun je zo fijn je hart luchten, maar soms loop je ook te langzaam wordt je in en in koud:-)
Je geeft ook zoveel warmte aan anderen. Geniet dus maar in alle rust van je warme bad.
Heel mooie woorden...
Het kan soms zo'n deugd doen, een goed gesprek.
Jij bent een luisteraartje... ik hoop dat anderen dat ook als fantastisch benoemen?
@zapnimf:Volgende keer praat ik weer wat meer en zo blijven we in evenwicht ;)
Een reactie posten