Het was een goedhartige stem aan de telefoon. Iemand had aan mij gedacht en wilde mij verrassen. Een volledige gelaatsverzorging. In mijn eigen woonkamer nog wel. Mijn wantrouwige zelf draaide een beetje. Ik laat me graag verwennen, vertel ik haar, maar ik koop niets. Als u daarmee kan leven, maak ik graag een afspraak.
Ze is een beetje te laat, maar dat is niet erg. Terwijl ze alles klaarlegt, maak ik een tasje koffie. Daar heeft ze behoefte aan, en gretig neemt ze één van de chocolaatjes.
Op een grote sponzen handdoek stalt ze al haar producten uit. Centraal een grote handspiegel. Ik vrees al dat die voor mij bestemd is. Ziezo, zegt ze, we gaan er aan beginnen. Neem de spiegel maar eens vast en kijk erin.
Ik zie mezelf en zij noemt mijn zwakke kantjes. Pigment vlekken tekenen mijn gezicht. Blijkbaar begint mijn vel ook wat te hangen. Mijn gezicht heeft een grote nood aan vocht. Dat was mij nog niet zo erg opgevallen. Hier en daar een rode vlek. Dat zag ik dan weer wel.
Zij kan dit allemaal verbeteren. Want zo oud was ik nog niet. Toch niet om er zo uit te zien, leek ze erachter te willen zeggen, maar dat deed ze niet.
Mijn gezicht wordt een uur lang met zachtheid behandeld. Producten op basis van algen. Ik ruik de zee als ze het masker laat intrekken.
We praten ook. Over de waarden van mijn leven. Ik laat horen dat ik, ondanks de kantjes die ze opnoemde, tevreden ben met mezelf. Om de vier weken bezoek ik de schoonheidsspecialiste. Wenkbrauwen en bovenlip worden dan verlost van ontsierende haartjes. Ik vind dat al een hele prestatie.
Ik wou dat ik dat wat meer kon, vertelt ze. Mijn fascinatie voor schoonheidbehandelingen begon toen ik dertien jaar was. Ik had een gezicht vol hardnekkige acne, waar blijkbaar niets aan te doen was. Nu heb ik er dus mijn werk van gemaakt.
Na anderhalf uur neemt ze afscheid. Met een hartelijke handdruk. Ik heb niets gekocht. Dat was mijn plan. Ze was ook niet teleurgesteld, want blijkbaar was mijn vastberadenheid overtuigend genoeg. Het was fijn om in dit huis vol boeken te komen, roept ze nog na.
Met een algenfris gezicht stap ik het bos in. Dicht bij de natuur. Mijn voeten als eigen fundamenten op de begane grond. Stap na stap. Jaar na jaar. Dichter bij de essentie van wat is en kan zijn…
7 opmerkingen:
Moest je naast de essentie toch nog algenfris verlangen... in het kruidvat hebben ze dat waarschijnlijk ook. En goedkoper.
Hoe je omschrijft klinkt het wel zalig.
Ik kan dat dus niet he, niets kopen. Ik voel me dan altijd verplicht om dat wel te doen, zwak he.
Heerlijk toch af en toe zo'n behandeling! En goed hoor dat je je niet hebt laten verleiden iets te kopen.
Tof! Dat je dat kan zonder iets te kopen. Daarom laat ik nooit iets demonstreren omdat ik me dan verplicht voel.
Groot gelijk heb je!
Knap hoor, ik zou ook wat moeten kopen van mezelf. En dus laat ik ze niet komen.
Wat lief dat iemand dat voor je regelde om je te verrassen!
Zo'n behandelingen duren me te lang. Ben ooit één keer bij een schoonheidsspecialiste geweest voor een gelaatsverzorging en ik werd er gewoon zenuwachtig van. Niet dat zo'n behandeling voor mij overbodig zou zijn... helaas.
Een reactie posten