zaterdag 28 februari 2009

Dromerij.

Het huisje was klein. Maar na het piepkleine appartement waar we van kwamen, leek het wel een koningshuis. Tijdens de zomers zette ik het koertje helemaal vol met bloembakken. Aan de voorkant was een groot raam, daarom was het huisje altijd licht. De slaapkamers lagen onder de pannen. Broeierig in de zomer en ijzig in de winter.

Rikske was onze overbuur. Als hij ergens naartoe ging, bleef hij aan zijn voordeur duwen om toch maar zeker te zijn dat ze wel goed dicht was. Rikske was een bijzonder man. Er kwam nooit iemand op bezoek. Het bezoek dat aan onze deur kwam als wij er niet waren, werd bloemrijk beschreven door Rikske. Wij bedankten hem met een praatje, waar hij blij van werd.

Toen het grote huis klaar was, wilde kleine zoon echt niet verhuizen. Zelfs jaren later vroeg hij als we in de buurt van het huisje reden, om toch eens even voorbij te rijden. Traag keken we vanuit de auto naar het huisje dat er helemaal anders uitzag.

Het was er goed, zeiden we steevast.

Dat was vroeger, bijna zeventien jaar geleden.

Nog steeds duikt het huisje in mijn dromen op. We wonen dan met allemaal, en heel ons hebben en houden, terug daar. Er is ook altijd een soort van Rikske bij. Niemand mist het grote huis dat we verhuren aan rijke mensen.

Als ik wakker word ben ik altijd een beetje triest. Ik weet niet waarom, want in mijn droom is niemand mistroostig, en vinden we het niet erg dat we dicht op elkaar leven.

Dromen zijn geen werkelijkheid. Enkel een illusie. Fascinerend hoe ik in de donkerte van de nacht mijn eigen verhalen denk. Zo worden ook droomverhalen opnieuw herinneringen...

4 opmerkingen:

zapnimf zei

Wie weet hoe je zou dromen van het huis waar je nu in woont, als je daar nog had gewoond?

Anoniem zei

Ik ben benieuwd hoe het nu met Riske is. Zou ik daar vannacht van dromen?

Anoniem zei

Fascinerend dat je er zo vaak van droomt. Het moet er goed geweest zijn!

Anoniem zei

Terugdenken aan hoe goed het leven was op de plaatsen waar we op enkele vierkante meters zo gelukkig waren, dat doe ik ook heel vaak. Ik stel me nog steeds tevreden met een bescheiden woonst, want geluk wordt echt niet gemeten in are of hectare... en bovendien is je ecologische voetafdruk kleiner als je op een appartement woont en da's mooi meegenomen.