Stttt...

De huisgenoot maakt zich al een tijdje zorgen over mijn slaapgedrag. Terecht weliswaar.

Het begint bij moeilijk de slaap vinden.
Hersenspinsels van een hele dag worden opgespaard voor dit moment. Het lijkt een hele zorgenberg die laag per laag ontrafeld moet worden. Met een boek als reddingsboei kan ik het nog redden.
Langzaam wacht ik het moment af waarop mijn ogen zwaar worden. De juiste timing is heel belangrijk.
Niet te vroeg mijn boek wegleggen anders lig ik nog uren met mijn ogen wijd open in het donker te staren.

Eens in slaap droom ik wilde en dramatische dromen.
Donkere gangen, ijzeren klauwen en hoge drempels.

Elk geluid op de vroege morgen is genoeg om te ontwaken uit een diepe, comateuze slaap.
Als ik niet moet werken dwaal ik rustig door huis, tuin en keuken.
Koffie en stilte doen de rest.

Een tijd geleden was het rood licht.
Ik wilde hier toch wel iets aan veranderen.

Bij onze vriendelijke apotheker vroeg ik raad.
Geen drastische maatregelen. Ik vroeg hem een zacht en plantaardig slaappilletje.
Zonder kans op verslaving of zombieachtige toestanden tijdens de dag.
De huisgenoot deed ook een duit in het zakje en van hem kreeg ik een onvervalste ‘Dreamcatcher’.
Rest ons enkel nog de ochtend.
Mijn laat verjaardagscadeau prijkt op het nachtkastje.
Elke morgen gaat de zon nu zachtjes op en de vogels fluiten winter en zomer…