Het eerste deel van de uitnodiging beviel me wel.
Verjaardagsfeest met lekker eten en veel gezelligheid in de grote tuin.
Het tweede deel was iets minder naar mijn zin.
Om het geheel op te vrolijken komen we allemaal verkleed, lees ik onderaan.
Als er nu iets is wat ik totaal niet zie zitten zijn het verkleedpartijtjes.
Maar ik kon er niet onderuit.

Ik deed wat felgekleurde kleding aan en sloeg een bloemenkrans rond mijn nek.
De huisgenoot zette een strooien hoed op en eveneens een gekleurd hemd.
We vonden dit echt wel zot genoeg. Hawaï, dat was ons thema.

Het volk stroomt binnen, zo ook de grootmoeder van het gastgezin.
Ze is tachtig jaar met stevige boezem en een grote, grijze vlecht tot vanonder haar rug.
Haar gebit gaat uit na het eten. Dat heb ik al een paar keer gezien.
Op de feestjes kennen we haar als een vrolijke, oude dame.
Vandaag was ze incognito… als meisje van zestien.
Van het grijze haar waren twee staarten vlak naast haar oren gemaakt.
Vuurrode wangen getekend met lippenstift.
Haar rokje korter dan kort.
Onder het rokje zwarte nylons met kleine gaatjes.

Als we ’s avonds waterballonnengevecht houden huppelt ze mee in het rond.
Het toeval wil dat ik deze kranige dame haar levensverhaal ken.
Een weg die niet altijd over rozen ging…integendeel…
Maar als ik haar zo zie huppelen, geniet ik van de levenslust die ze uitstraalt.
Schitterend, zeg ik hardop, terwijl we in de nacht naar huis rijden,
echt schitterend!