donderdag 5 juni 2008

Leven.


De juiste balans zoeken is één van de grootste evenwichtsoefeningen
in een moederleven.
Waarschijnlijk ook in het leven van een vader,
maar dat voel ik niet zo aan de lijve.
Je mag zorgen voor vanalles en nog wat.
Eten, vooral lekker en ook gezond, op elk moment van de dag.
Versgewassen broeken en meer.
De auto, volgetankt, als redding in tijden van te laat komen.
Elke maand versgelegde euro's op de bank.
Maar er zijn ook verboden zaken.
Zoals overbezorgd zijn.
Of goede raad, wat al snel lijkt op bemoeien.
Altijd als laatste zin, wees voorzichtig jongen...
Soms moet ik me inhouden om geen kruisje op hun voorhoofd te geven,
ik weet het totaal fout.
Maar het verhaal van de vriend van grote zoon deed stof opwaaien.
Diploma gehaald en, zwaar uit de bocht gegaan.
Figuurlijk dan, stomdronken plat op zijn gezicht gevallen.
Schedelbreuk, neus kapot, oogkassen gebroken.
Vroeg in de morgen kregen zijn ouders telefoon,
vanuit het jeugdhuis.
Nu hebben ze al een week ziekenhuis achter de rug en,
grote onzekerheid.
Natuurlijk praten we er hier over.
Grote zoon denkt aan de vriend op zijn manier,
maar weet ook te zeggen dat je niet alle risico's kan uitsluiten.
Leven gaat soms snel en je draait mee, zegt hij.
Soms heb ik het ook nodig om eens stevig uit de bocht te gaan.
Bang hoor ik het aan.
En aanhoren en toekijken is het enige wat ik kan doen.
Ik laat ze los, ja héél zeker...
en ik geef ze volgaarne hun eigen toekomst.
Maar af en toe is de zachte, warme wind even ijskoud.
Pieker er niet over, zegt de huisgenoot en ik probeer te luisteren.
Gewoon braaf te luisteren...

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Loslaten is zo moeilijk...

Anoniem zei

Herkenbaar, allemaal zo verdomd herkenbaar. En het doet zo'n deugd te weten dat al die andere mama's het op identiek dezelfde manier aanvoelen : "loslaten" en niet te veel laten opvallen dat je het daar best moeilijk mee hebt.
Braaf zijn jongen, en als ge niet braaf zijt, zijt dan toch maar voorzichtig...

Anoniem zei

en toch blijf ik het zeggen: 'wees voorzichtig' en toch blijven zij antwoorden: 'ja, màààà!'
en een zoen, want het kan altijd de laatste keer geweest zijn

zapnimf zei

Loslaten en vertrouwen hebben, anders heb je geen leven meer.