Het is zondagavond. We zitten op het terras. Grote zoon maakt een waterpijp. Om de beurt nemen we een trek en praten. Geen paniek bij ons geen drugs in de pijp enkel kokostabak.
Zeldzame, heerlijke momenten.
Mijn eerste jaar in leuven zit er bijna op en ik kan het niet geloven, zegt kleine zoon. Grote zoon zijn gezicht spreekt boekdelen als hij zegt dat zijn laatste dagen als student eraan komen.
Nu de examensroosters zwart op wit op de kalender staan is er geen ontkomen meer aan. Om de sfeer er een beetje in te houden zijn ook de vakanties en festivals genoteerd. Maar eerst het serieuze werk...moeder gaat weer heel gezond koken, zorgen voor veel peptalk, door het huis sluipen om stilte te garanderen en veel kaarsjes branden. En binnen een maand héél opgelucht ademhalen dat deze periode achter de rug is...
3 opmerkingen:
Ik hoop dat jullie deze periode alledrie goed overleven.
Veel succes voor de jongens.
Hier nog geen hogere studies, maar wel een verlangen naar 'een maandje verder'. Succes voor je zonen en wat extra energie voor jou.
Succes voor je jongens.
Dit lijkt voor mij allemaal nog zo ver weg, mijn kinderen gaan zelfs nog niet naar de kleuterschool. Toch ben ik al benieuwd hoe ze het later gaan doen, lijkt zo spannend.
Een reactie posten