Gezwind sla ik op de trappers van mijn fiets. Ik vlieg laag. Het zomergevoel geeft me vleugels. Het lijkt een vers waarin de cadans goed is bewaard. Het ritme van mijn benen samen gesmolten met de fiets.
Aan het einde van de lange weg zie ik een donkere figuur staan. Ik nader hem vrij vlug, en zie een jongeling volledig in het zwart. Zijn haar kort geschoren en zijn gsm in de aanslag.
Beelden schieten door mijn hoofd.
Ik passeer hem flitsend maar, het lijkt een trage film.
Het is niet zijn uiterlijk dat me zorgen baart, daar ben ik vrij flexibel in.
Maar zijn blik.
Zijn ogen priemen zich in de mijne.
Hij lijkt heel erg kwaad en mijn trappers gaan plots iets minder snel en gezwind.
Brr...
even mijn zomergevoel kwijt.
1 opmerking:
Wat naar!
Een reactie posten