Een vondst uit de plaatselijke bibliotheek.
' Twintig liefdesgedichten en een wanhoopslied' ,
gedichtenbundel van één van de grootste Spaanstalige dichters aller tijden.
Hij was pas 2o jaar toen hij deze liefdespoëzie schreef, wat eigenlijk onbegrijpelijk is, als je de kracht ontdekt die erin zit. Hij beschrijft op ontroerende wijze de schoonheid van een vrouwenlichaam, de eenzaamheid, de ochtend na een nacht vol passie en de herinnering aan een verloren liefde.
De bundel werd vertaald in tientallen talen, over de hele wereld zijn er al miljoenen exemplaren van verkocht.
Pablo Neruda won in 1971 de nobelprijs voor de literatuur en zijn omvangrijke oeuvre leverde hem talloze onderscheidingen op.
De bundel bevat het gedicht in het spaans met de nederlandse vertaling erbij.
Een prachtig stukje uit een lang, te lang om te publiceren, gedicht:
Hier bemin ik je.
In de donkere dennen ontwart de wind zichzelf.
De maan licht op boven de dwalende wateren.
Gelijke dagen jagen elkaar op.
Aqui te amo.
En los oscuros pinos se desenreda el viento.
Fosforece la luna sobre las aguas errantes.
Andan dias iguales persiguiendose.
Prachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten