Met mijn ogen nog half gesloten pers ik de appelsienen.
Een eenzaam balletje op de grond gooi ik op naar de viervoeter,
hij is tenminste al wakker.
Water ingieten, filterzakje, koffiezetten...
Ik giet het warme, donkere vocht in.
Wandel door de tuin, in de zon.
Stilaan word ik wakker,
en voel mijn lijf...
stijf en stram.
De fietstocht van gisteren heeft zijn sporen nagelaten.
Het liefst wil ik vandaag niets.
Maar niets is minder waar,
teveel vandaag en teveel in mijn hoofd.
Ik zet me toch maar op de stroom van een nieuwe dag,
en de zon... JA, DE ZON...
neem ik mee.
Af en toe kijk ik naar boven,
de hemel in en denk weer even...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten