Voortuingebabbel.

Met al het tuingereedschap in de kruiwagen geladen ging ik op weg naar onze voortuin. Eigenlijk de naam voortuin niet waardig omwille van het welig tierend onkruid. Maar... de zon scheen en wat buitenlucht zou me goed doen, dus aan de slag! Ik zet de eerste spade in de grond als er achter mij een auto stopt. Hey hallo... wonen jullie hier en wat leuk en blablabla. Mijn lieve collega die verkeerd is gereden en dus per ongeluk onze straat passeert. Na heel wat over en weer gebabbel ga ik terug aan de slag. Enkele minuten later komt de vrouw van de vroegere schooldirecteur van grote en kleine zoon langs. Weer gepraat over vanalles en nog wat, fijn je nog eens te zien enzo... enzo... daag. Ik steek de riek onder een hele tros hardnekkig onkruid als er achter mij weer iemand blijft staan. De moeder van onze overbuurvrouw die rustig wandelt met de kleinkinderen en wel zin heeft in wat sociaal contact. Leuk getater daar niet van maar die tuin moet AF! Al bijna twee uur doe ik pogingen om het onkruid te bedwingen maar het gaat zo echt niet vooruit. Als ik onze buurman zie vertragen op zijn fiets weet ik dat ik me ver onder het groen moet verstoppen want anders weer blablabla... Werken aan de straatkant met mooi weer... bijna begrijp ik het trage tempo van de werkmannen van onze gemeente!