Als de lente even stopt met springen
mijn taal
blijft hangen
in een zwarte stilte
Sta ik ervan te kijken
hoe de aarde davert
mijn naakte waarheid
wringt
slaat alle werkelijkheid
Mijn geest
neemt het over
waar duister leidt
Zachtjes licht het op
verdwijnt de knoop
ben het echt
niets anders dan
echt.
1 opmerking:
Gij zijt echt en keigoed!
Een reactie posten