Soms kan een mens zich wat aandoen. Zeker als je levenshouding is iedereen altijd welkom!
Grote zoon vroeg zich af of hij vanavond niet met wat vrienden film kon komen kijken op onze dvd speler. Zonder veel bij nadenken zei ik: ja jongen, geen probleem...
Achteraf voegde hij eraan toe of hij wat chips en bier in huis kon halen?
Ik weer: ok, ga dan zelf maar winkelen.
Toeval wil dat juist vanavond kleine zoon met zijn muziekgroepje hier gaat repeteren
op onze daarvoor ingerichte zolder.
Dus nog enkele slungelige exemplaren extra.
En nu de dag bijna half is realiseer ik mij dat er geen plaats voor ons meer is.
Zetels en huis vol jeugd.
Misschien iets gaan drinken of filmpke in de bioscoop met de huisgenoot?
Of me door een hele hoop strijk worstelen?
Lange avondwandeling met de viervoeter?
Mijn enthousiasme was even iets te groot,
morgen keert de rust weder en zakt de jeugd af naar jeugdhuis of café.
Als ze maar allemaal hun schoenen uitdoen,
want toeval wil dat ik gisteren gepoetst heb... van slechte timing gesproken...
1 opmerking:
Hier is het ook soms de zoete inval. Ik vind het altijd wel leuk de vrienden/vriendinnen te ontmoeten. Bij kleuters en lagere school kinderen heb je dat volledig 'onder controle', maar later leeft dat zijn leventje. Op die manier heb je toch nog wat 'voeling' met je kroost, niet?
Een reactie posten