Vrijdag.

Het huishouden huilt.
De strijkmand schreeuwt om hulp.
Eigenlijk mag de zon niet schijnen omwille van de ramen.
De ijskast kijkt me met lege, holle ogen aan.
Mijn to-do lijsje wordt alsmaar langer.
Op dit eigenste moment zou ik als een echte 'miss proper' door mijn huis moeten vliegen.
Deuren en ramen open, gezwind een emmer water en sopje over de vloer zwieren.
Als alles opgedroogd is het strijkijzer laten gaan over de vele overhemden.
Met de was stijf in de kasten zou ik aan een overheerlijk maal beginnen voor de huisgenoten.
En als ze thuis komen zit ik mooi te wezen en iedereen van harte welkom te heten.
Nee, nee... dat zal niet voor vandaag zijn...
Ik maak een keuze.
De badkamer krijgt een beurt.
En de innerlijke mens verdient ook de nodige aandacht.
En sorry hoor, de rest zal voor later zijn.
Geef me een paar dagen.
Als de zon terug schijnt, als mijn maandelijkse pms dagen weer achter de rug zijn.
Misschien krijg ik dan wel een opstoot van lenteschoonmaakkriebels.
Dan vlieg ik erin!
Denk ik,
hoop ik...