Maandagavond.

Ik leerde Annemie Struyf kennen via het boek' Het kleine sterven', over de laatste dagen van kinderen met kanker en hun familie.
Ze schreef over de vrouwen onder de boerka in Afghanistan.
A la limite, waren verhalen over leven, liefde en dood.
Ze deed haar intrede in de wereld van de televisie als meisje van veertig.
In 2004 reisde ze met vriendin en collega Lieve Blancquart naar Afrika om de problematiek rond aids aan de kaak te stellen.
Lieve maakte de foto's en Annemie schreef de onderschriften.
Ze leerden er Achieng kennen.
Achieng bracht hen in contact met seropositieve mensen en hun verhaal.
Daar vonden ze de baby hope die werd geadopteerd door Annemie en haar gezin.
In het programma ' De moeder van mijn dochter' gaat ze op zoek naar de roots van Hope om zo later aan het meisje te kunnen uitleggen wat haar overkwam.
Een aangrijpend verhaal...met enkel en alleen de rauwe werkelijkheid.
Vanaf vorige week is er de nieuwe documentaire 'Ladies First'.
En voor mij is het weer een schot in de roos.
Gedreven door haar interesse in mensen gaat ze op zoek naar vrouwen met een verhaal.
Vrouwen gedreven door ambitie en dromen,
hun verlangen naar liefde, recht, macht of geld.
Diva's, idealisten, harde tantes en stille werkers.
Allemaal boeiende verhalen van vrouwen met een missie.
Een aanrader in deze wijvenweek...