In de uithoeken
van geesteswereld
leven spoken.

Ze zijn mij
in donkerte en leegte.
Klauwen diep
in een ziel
die leeft.

Zijn ze stil
wachten op een teken.
Niets te verliezen
en toch bang.

Mijn wezen onverstoorbaar
gericht
op de lange weg
naar het midden.