Supermarkt.

In gedachten verzonken loop ik de supermarkt binnen. Loop rechtstreeks op mijn doel af, de groentenafdeling. Ik sta er op men gemakske te kijken en na te denken... wat kan ik bijvoorbeeld doen met die glanzend mooie aubergines. Plots krijg ik de vrouw aan de andere kant van de toog in het oog. Ze graait in de bak met appelsienen neemt er een zak uit, bekijkt hem en smijt hem vervolgens terug in de bak. Het blijft zo doorgaan tot ze eindelijk de juiste zak gevonden heeft. Bij de appelen herhaalt zich heel dit tafereel, weer vastnemen en wegsmijten. Ook de bananen worden danig ingenepen... moet dat nu echt? 5 ananassen smijt ze in het winkelkarretje en een hele hoop groenten. Het winkelkarretje is een chaos van opééngesmeten groenten en fruit. Haar gezicht staat op onweer. Vol verbazing kijk ik haar aan en wil vragen: Mevrouw? Gaat het met U? Ze zou mij waarschijnlijk niet horen. Ik wandel rustig naar de kassa en blijf erover nadenken. Wat zou haar zo van streek gebracht hebben? Misschien op het laatste nippertje door haar man opgebeld om te zeggen dat hij mensen mee naar huis brengt om te eten. Ofwel in een fase van verwerking... het boos zijn op heel de wereld. Of is ze het zorgen voor iedereen beu en wil ze gewoon tijd voor zichzelf... Ik zal het nooit weten. Met mijn wagen volgeladen rijd ik de parking af. Tja, soms kan het allemaal teveel worden en moet alles eraan geloven... zelfs het arme fruit in de supermarkt!