Het burenfeest was al volop aan de gang. Gewapend met mes en vork, en klein dessertlepeltje, kwamen we de tent binnengestapt. Het was verdeeld zoals elk jaar. De mannen schaarden zich rond het vuur. Van ver zag ik de ronde tafel en een paar zwaaiende vrouwenburen. 20 jaar houden ze al buurtfeest. Ik denk dat het voor ons de tiende keer is.
Aan de drukke tafel geraken we met twee aan de praat. Vorig jaar, op hetzelfde burenfeest, vertelde ze van haar jongste dochter. Na twee jaar worstelen met zichzelf, en de wereld, kwam ze erachter dat ze gevoelens voor meisjes had. Het in vertrouwen nemen van haar moeder, en de steun die ze van haar familie kreeg, lagen mee aan de basis van haar outing. Ze bloeit helemaal open.
Op dat moment komen ze, de dochter en haar vriendin, de tent binnen. Na een kort praatje gaan ze samen de tent terug uit. Er hing een onbehaaglijke stilte nadien. De stilte werd echter ijselijk toen moeder vertelde dat het ‘de’ vriendin was want ja : zij is lesbisch. Niemand aan de ronde tafel was op de hoogte. Behalve ik.
De stilte was vervelend maar de woorden achteraf deden mij bijna van mijn stoel vallen.
Ben je al met haar naar de dokter geweest want naar het schijnt is het een ziekte waar je van kan genezen? Samen slapen, onder het ouderlijk dak, zou onbespreekbaar zijn voor hen. En de familie, ga dat maar eens uitleggen. En dat het toch wel heel spijtig is voor zo’n mooi meisje.
Ik kon niet anders dan dit gesprek een andere wending geven. Voor mij zou het bijzaak zijn welke geaardheid mijn kinderen hebben, zeg ik niet al te zachtjes, het enige waar ik verdrietig van zou worden is dat ze heel hun leven moeten blijven opboksen tegen vooroordelen. Ik zeg er nog achteraan dat ik hun denkwijze absoluut niet begrijp. Omdat ik geen zin heb in een discussie met deze mensen, neem ik mijn stoel en zoek ander gezelschap.
Dank je, fluistert de moeder achteraf in mijn oor, maar het is niet de eerste keer en waarschijnlijk ook niet de laatste.
Naar aanleiding van deze avond, schrok ik niet zo erg meer van dit artikel…
10 opmerkingen:
Dat klinkt wel heel erg kleingeestig..
Mijn moeder is blij met Roos als persoon maar verteld liever niet aan mensen dat we een relatie hebben, dan zegt ze dat ik 'gescheiden' ben. Tja, het raakt me wel maar het kan nog erger zoals in jouw verhaal. Fijn dat het meisje zelf zulke begripvolle ouders heeft.
Jammer dat er nog steeds zulke reacties bestaan. Maar inderdaad fijn voor het meisje dat ze op de steun van haar ouders kan rekenen.
Wat zijn mensen toch kortzichtig en dom. Fijn dat dit meisje ouders heeft die snappen dat het er om gaat dat hun dochter gelukkig is!
Als ik praat over mijn zusje en haar vrouw, zie ik altijd de mensen denken! Zusje en haar vrouw zijn gelukkig, dat is waar het om gaat!
Vreselijk, zulke reacties.
Het zegt veel over de personen die 'oordelen vellen'. Zielig. Dat ras raakt maar niet uitgeroeid.
Zo'n reacties zijn toch niet meer van deze tijd! Achterlijk gewoon.
Jammer, zo'n kleingeestigen :( Goed dat er mensen zijn die nog de durf hebben er tegenin te gaan!
Onvoorstelbaar dat er nog steeds mensen zo kleingeestig kunnen zijn. Fijn dat je het voor je buurvrouw en haar dochter hebt opgenomen.
Conclusie : er moet meer geblogd worden, want dat zijn allemaal progressieve personen!
Vooral knap dat je er tegenin bent gegaan. Dommigheid mag bestreden worden.
Een reactie posten