Surprise!

Een pot gezonde groentesoep staat al zacht te pruttelen. De kaastaart aan het opstijven in de ijskast. Tijd voor een aperitief op de vensterbank. Om af en toen eens van te nippen. Heel onopvallend. Meestal denk ik dan over vanalles en nog wat. Vandaag aan het feestje van een paar dagen geleden.

Zij stapte een nieuw levensjaar in en hij wilde haar verrassen. We waren met een stuk of twintig. Heel erg gezellig. De vriend zijn hobby is koken. In hun centraal gelegen keuken tovert hij de lekkerste gerechten voor ons allemaal. Verse erwtensoep met munt, lepeltjes met vismousse, spekjesappeltoast en ga zo maar door… De hele avond kijk ik vol bewondering. Ik durf zelfs de keuken al eens instappen om te zeggen hoe heerlijk ik het vind. Hij is nogal verlegen en weet zich geen houding te geven. Toch wrijf ik eens over zijn schouder en zie hem blozen.

Dan is er bijna koffie. Het is al laat. Zij komt even naast me zitten. Haar verjaardagskroon legt ze op haar schoot. Erachter een zucht. Mijn vragende ogen doen de rest. Eigenlijk heb ik dit niet zo graag. Ik zou veel liever hebben dat hij naast me zat. Ik voel me schuldig dat hij zich zo in het zweet werkt voor mij. Verbaasd kijk ik haar aan. Raar, dacht ik bij mezelf. Ik vind het geweldig!

Toen moest ik denken aan het verrassingsweekend dat de huisgenoot ooit voor mij organiseerde. Zonder me te kunnen voorbereiden vertrokken we. Ik wist niet naar waar en hoe lang. Het duurde uren vooraleer ik me kon ontspannen. We lachen er nog vaak om en… uiteindelijk werd het een zalig weekend…

Zo is verrassen en verrast worden voor iedereen anders in te vullen. Het eten is klaar voor ik het goed en wel besef. Ik verras de huisgenoten met een lekker maal. Ik weet zeker dat ze dit heel fijn vinden...