woensdag 5 september 2012

De Olmense zoo.

Ze hebben iets menselijk. Net zoals ik soms denk dat wij mensen, en beschaafd, iets dierlijks hebben. Zijn donkere ogen kijken mij aan en ik heb moeite met de kleur ervan uit te leggen. Het enige wat hij doet is zijn hoofd intrekken en zich verstoppen, wat gebogen in het kleine deurtje. Het domein dat hij bezit is niet groot en heeft niets weg van zijn natuurlijke habitat. Een hoop onkruid met water rondom, dat borrelt van het vuil. Ik kan er niet tegen, denk ik bij mezelf, maar stap verder om de rest van de triestigheid te bekijken, wandelend vanachter een rolstoel.


Het is een jaarlijks terugkerende uitstap, De Olmense zoo. Maandag had ik mijn collega’s nog proberen te overtuigen. Parken voorgesteld, wandelpaden geschikt voor rolstoelen aangekaart. Het heeft niet mogen baten en zo liep ik dinsdag uur na uur meer over mijn toeren rond in dat grote Olmense bos.

Zo zag ik:
Doodshoofdaapjes die spelen met grote dode vissen aan de kant. Het water is helemaal overwoekerd door planten en bevat geen zuurstof. Met open bekken dolen de overlevende vissen aan het wateroppervlak. Apen eten volgens mij geen vissen dus liggen ze te rotten in de blakende zon.

In een kleine kooi zitten twee majestueuze uilen. De verzorger komt de kooi binnen en duwt de uil een dode muis onder zijn bek. De uil draait zijn hoofd om en toont geen enkele interesse voor het voedsel. Ook als de verzorger buiten de kooi is raken de uilen het eten niet aan. En blijven stokstijf zitten.

Ik loop over de hangbrug waar het beren bos zich bevindt. Een grote bruine beer kijkt wanhopig omhoog naar iedereen die passeert. Het doet me denken aan een blik van een circusbeer aan een ketting die ik ooit zag. Ze leven samen met witte wolven die schuw langs de kant lopen en op hun vacht zijn de afdrukken te zien van berenklauwen.

Mijn lijst is te lang om volledig neer te schrijven. Vannacht droomde ik over zwarte panter en gorilla ogen. Over opgesloten ten toon gesteld worden in te kleine en vieze kooien. Vanmorgen schreef ik het neer op het contactadres van de Olmense Zoo. 

Ik hoef geen antwoord maar hoop dat het een kleine hint van bewustwording kan zijn.

2 opmerkingen:

Lies zei

Erg... Verschrikkelijk erg... !
Lie(f)s.

Muggenbeet zei

hoe goed de bedoelingen van verzorgers en dierentuineigenaars ook zijn, dieren horen niet thuis in een kooi. Dierenliefde betekent dieren thuislaten in hun biotoop. Het nabootsen van hun leefomgeving leidt meestal tot hilarische toestanden.