maandag 14 juni 2010

Vervolgens.

Nu ik bijna een maand thuis ben, kan ik al eens een balans maken. Nog twee weken en dan ga ik terug werken. Mijn agenda ligt klaar om weer ingevuld te worden. Voorlopig blijft hij nog dicht en sla ik waardevolle afspraken enkel op in mijn geheugen.

Vooraf las ik het al. Er is een leven voor en na de camino. De voorbereiding, die mijn hele doen en laten in beslag nam, maakte toen geen tijd voor deze hypothese. Op dat moment dacht ik dat het nogal overdreven was. Het zou zo’n vaart zeker niet nemen.

Maar nu sta ik hier. Mijn tocht als een gouden parel opgeborgen van binnen. En ik moet u eerlijk bekennen, het is niet makkelijk. Echt niet.

Er is niets verandert. Maar alles lijkt anders. Een heleboel voelt anders. De vraag is: ben ik anders?

Vaak droom ik over de weg, en als ik dan wakker word, zou ik willen dat ik mijn rugzak kon nemen en weer op weg gaan. Terwijl ik ginder zo vaak mijn eigen plek gemist heb. Ik mis de vrijheid van leven en de natuur die me wekenlang innig omarmd heeft. Ik mis de Spaanse zon en alles wat eronder leeft. Haar mensen en dieren.

Op dit moment voel ik me een vat vol verlangen. Ik zoek en vind rust in de wei, het bos of aan het water. Ik probeer mijn leven te herschikken met dit nieuwe gegeven.

Dit wilde ik u eens vertellen. Misschien nog niet voor het laatst. Bedankt voor uw lezend oor.

6 opmerkingen:

Tricky zei

kan dat 'onbestemde gevoel vol verlangen' wel een beetje begrijpen... had dat een beetje toen ik terug was van ijsland... volgens mij heeft het te maken omdat je je zo één met de natuur gevoeld hebt... het wonder der natuur, het doet iets met een mens hé... al zal het bij jou na zo'n intense periode van stappen en de camino doen en alleen zijn met jezelf, weg van onze dagelijkse wereld, ook nog wel andere redenen hebben... denk dat je goed bezig bent door de natuur regelmatig terug op te zoeken... het lijkt me niet gemakkelijk om je 'leven' terug op te nemen, hoewel je natuurlijk niet stilgestaan hebt in zekere zin, maar goed, spiritueel groeien en leven is nog iets anders dan ons dagelijks leven hé...

bedankt voor je lieve kaart hé... doet deugd!

Mrs. T. zei

Een college van mij heeft hem gelopen en een ander gefietst, en allebei hebben ze hetzelfde gevoel als jij. Wat moet deze tocht veel met mensen doen zeg.

Sabine zei

Misschien voelt een ruimtevaarder zich net zo als hij weer thuis is...

Hoe allesomvattend kan een ervaring zijn. Hoe intens een gevoel, hoe krachtig een herinnering.

Dankje om dit alles op te schrijven... heel inspirerend.

Lies zei

Weer een blogje om in te lijsten, Katrien. Kon ik mijn gedachten nu maar verwoorden...
Lie(f)s.

boomkruiper zei

Hoop dat je je parel in het allermooiste juwelendoosje bewaart :)
Las oudere blogs door en ja echt ga lekker beeldhouwen. Daar kun je zoveel in kwijt ... maar ontvang je ook zoveel van

IMS zei

Al weer een maand thuis? Een beetje laat, maar alsnog welkom thuis. En gefeliciteerd, ik vind het een geweldige prestatie! Ik heb snel een paar eerdere blogjes gelezen en bekeken - wat een prachtige foto's staan er op - niet alleen van je tocht maar ook van bloemen en aardbeien hier. Ik kan me voorstellen dat het niet meevalt om weer in het thuisritme te komen, maar hopelijk helpen de schatten in je tuin je erbij.