zondag 14 februari 2010
Zondagliefdag.
Normaal doen we niet aan Valentijnsdingen en zo. Omdat de huisgenoot mij leerde geen verwachtingen te hebben. Omdat het, volgens hem, dan geen verrassing meer is. Na 25 jaar oefenen vind ik wel dat hij gelijk heeft.
Daarom is dat prachtige boeket van gisteren ook een 'heel erg echte' verrassing. Helemaal niet verwacht en beduusd stond ik met een gigantisch boeket witte rozen in mijn handen. Van het ouderwetse bloemenwinkeltje waar indertijd mijn bruidsboeketje vandaan kwam.
Vanmorgen gaf ik hem mijn valentijnsding. Een met olie overgoten massage, en daarna aten we zondagsbroodjes. Laat het buiten maar sneeuwen. Hier schijnt de zon.
Het klinkt een beetje melig, ik weet het, maar het is niet anders.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
hm, ook die melige dingen hebben hun waarde... ik voel hier lichte jaloerse kriebels... maar het is je van harte gegund... geniet maar lekker van de meligheid!
Melig?? Eerder liefdevol, attent, zorgzaam......
groeten en fijne dag,
Marjan
Melig of niet, wij doen er ook aan mee. Gewoon omdat elk moment waarop je tijd voor elkaar maakt het waard is.
Melig?
Helemaal niet, ik vind het prachtig!!
Fijne valentijnsdag, groet Roelien
geweldig toch? juist omdat dit geen "moetje" is...
Ik merk dat meer mensen momenteel genieten van kleine kadootjes op dagen zoals valentijnsdag. Fijn juist!
Ook hier de verbazing dat je het "melig" noemt. Komaan joh! Dat is toch zaaaaaaalig!
Ik ben tegen Valentijn. Ik had tegen mijn vriend gezegd dat hij me niets mocht geven anders zou ik boos zijn.
En toen was het Valentijn, ik wist het geeneens, en ik kreeg een uit karton geknipt hartje met het volgende versje:
'Bloemen gaan dood,
de lucht is vaak grauw,
maar dat komt niet door jou.' x
Tjah. Hoe boos kan een mens dan zijn?
Een reactie posten