donderdag 11 februari 2010

21.

Nog twee dagen en dan is het officieel. Kleine zoon wordt 21 en maakt mij zo moeder van twee volwassen kinderen. Even tijd maken voor een moederlijke nabeschouwing.

Met dit schrijven in gedachten ging ik op zoek. Naar tastbare beelden van ons leven. Samen met de beelden kwamen de herinneringen. Zoet, zacht en vol liefde. Andere dan weer moeilijk en, zo leek het toen, onoverkomelijk.


De eerste tijd thuis met een nieuw mensje. Alles ruikt naar zwitsal en is zacht en rozig. Je kunt blijven kijken naar het wonder dat je zelf ter wereld bracht.


Leren praten, lopen, fietsen, zwemmen. Allemaal mijlpalen waar ik wel een groot of klein verhaaltje aan kan ophangen. Dit alles altijd overgoten met een moedersaus, een mengeling van enthousiasme en trots.

Stilaan werd de wereld groter. Voor alles kwam een eerste keer. Op de fiets naar school, met de chiro op kamp, uitgaan tot in het holst van de nacht en zot dronken worden. Het eerste liefdesverdriet met ingehouden jongenstranen.

Nu staan we dus al 23 en 21 jaar verder en moet ik veel loslaten. Soms sla ik met de agenda wild in het rond. Op zoek naar kostbare momenten om samen door te brengen. Waarschijnlijk ben ik niet anders dan veel moeders ter wereld en zijn mijn kinderen mijn kostbaarste goed.

Gelukkig mag ik hen af en toe nog eens vastpakken. Of eens door hun haar wrijven. En heel mijn lijf van liefde laten spreken. Blij, trots en opgelucht zijn dat ik het er best goed van af bracht.

19 opmerkingen:

Anoniem zei

schatjes hé !

KRuiMeL zei

Waarom weet ik niet, maar ik schiet vol. Misschien omdat het nu al te snel lijkt te gaan. 3 en 1 zijn ze en de tijd glipt me door de vingers.

Menck zei

Kleine zoon is dus al drie jaar volwassen, want dat ben je al tijden op 18 hoor.
Desalniettemin: proficiat aan de jarige!

Roelien zei

Wat heb je dit prachtig beschreven! Ik denk dat je het zeker goed hebt gedaan als je nu nog steeds zo innig met hun kunt zijn..

tijdtussendoor zei

@Menck: Naar mijn gevoel is 21 meer een leeftijd waarop je 'jongvolwassen' kan genoemd worden. Voor de wet is het 18 maar dan ben je nog zo snot :)

Lichtindeduisternis zei

Mooi hoe je dat beschrijft, het opgroeien van je zonen.
21 voelt voor mij ook meer aan als de 'echte' mijlpaal naar volwassenheid. Dat moet heerlijk zijn, om dan te kunnen vaststellen dat je het er best goed van af gebracht hebt. Ik hoop dat ik dat ook ooit zal kunnen zeggen, maar vrees er een beetje voor... De kinderjaren verlopen hier niet bepaald 'harmonieus'. Maar we doen ons best ;-).

Saralien zei

Oei, wat een mooi logje. De baby bovenaan ontroerde me al, maar de tekst erna raakt me ook... prachtig! (Ik zit pas op 7 jaar mama, ben benieuwd wat de rest me gaat brengen... ben nu al bang voor dat loslaten!)

Margogogo zei

Met heel veel gevoel beschreven hoe de tijd niet stille staat.

Tamara zei

Zo mooi geschreven! Vol gevoel en waarheid.

De mijne zijn nog maar 3 en bijna 2 en ik kan het mij nog totaal niet voorstellen dat ze ooit ook 23 en 21 gaan zijn. Echt onvoorstelbaar.
Maar jouw postje doet me wel een beetje beseffen dat ze niet altijd klein blijven... maar wel altijd het dierbaarste!

**Sabine** zei

Volgens mij zijn ze daar met hun gat in de boter gevallen en hadden ze het niet beter kunnen treffen.
De tederheid waarmee je dit schrijft is hartverwarmend.

Mrs. T. zei

Wat liefdevol geschreven. En mooi, die foto's van vroeger.

Tricky zei

wat een mooi eerbetoon aan je zoon!
benieuwd of hij dit hier zelf ook leest?! mooie mama en mooie zoon lijkt me... en dat loslaten, is eigenlijk het mooiste dat je hen kan geven hé! 'hé jij, mijn zoon, je kan het wel, je kan je eigen leven leven, ga maar, ik laat je los'... of 'hier laat ik je los, tim, van hieraf moet je gaan... met vallen en opstaan...'
alvast een gelukkige aan de bijna jarige (en ja, voor mijn gevoel ben je ook nog altijd pas volwassen op 21 hoor, ik zat net in die overgangsjaren, en ben dus eigenlijk nooit volwasesen gewordne, hihi!)

Unknown zei

heel erg hartverwarmend geschreven en die foto's zijn echt superschattig!

Veerle zei

21. Het blijft toch nog altijd een beetje een mijlpaal. Ik had dat gevoel ook toen mijn oudste dochter in november 21 werd. En wat een geluk heb jij dat je je zonen nog af en toe eens mag vastpakken. Dat moet ik bij de mijne van bijna 19 en 17 niet meer proberen (hooguit een aai als de oudste weer eens op het vliegtuig stapt).
En ook al mag een mens niet leven in het verleden, het doet toch deugd om nog eens herinneringen op te halen, en te genieten van het ongelooflijk avontuur om je kinderen te zien opgroeien.
Gelukkige verjaardag allebei.

Leen zei

Ik koester mijne laatste 'snotvolwassene' in huis die zich ook, net als zijn broers en zus nog stevig laat vastpakken en zelf ook contact 'van dien aard' zoekt. Zijn wij gelukkige moeders!

elke zei

Proficiat!
En wat gaat de tijd toch snel, hé. Ik zit nog maar aan 11 en 9 maar ik heb het gevoel dat we in een zucht ook zover zullen zijn.

Geniet ervan. Het zijn ongetwijfeld de beste zonen van de wereld.

Kleine zoon zei

@ Tricky: gelezen met het nodige plezier! Toch eens een wederzijdse 'dienst' overwegen :)

Chelone zei

En nog zoveel mooie momenten te verwachten, de geschiedenis die zich zal herhalen waarbij je die foto's en gedachten nog eens kan bovenhalen.

boomkruiper zei

En het valt niet mee om te zien hoe ze hun eigen builen vallen...het liefst zou ik er iedere dag nog onder vliegen ;)