Een paar weken geleden was ik al eens kwaad. Omwille van onrechtvaardigheid, u weet het misschien nog wel.
Dat komt omdat ik het soms niet meer wil. Het verleden in mezelf steeds de mond snoeren. Jaren wandelde ik door wild wuivend geboomte. Vaak de weg kwijt geweest. Een weg van overvloedig veel woorden. Dat spoor vormt nu zinnen en wijst mij de juiste weg.
Ik sta weleens recht tijdens dit schrijven. Maak kaarsjesvuur en zet mij een tas thee. Zonder de toetsen aan te raken, beweeg ik mijn vingers over het scherm. Galant en vloeiend, dat wel. Dat leerde ik van de Spaanse Yulia.
De verhalen zitten in mijn verstand. Voor mijn hart staat een verbodsteken. Toch loop ik af en toe met mijn ontvankelijk hart recht op de speer. Het hart dat daarna dagenlang bloedend klopt. Blijft kloppen.
Maar ooit zet ik mijzelf neer, aan een tafel met zicht op zee. Dan ga ik ze versmelten. Mijn hart en verstandsverhalen. Daarna worden ze gebundeld en omhult met een grote afscheidsstrik.
Dat is mooi, troost ik mezelf, ja zeker weten…
9 opmerkingen:
Heel mooi geschreven, gevoelig en zacht.
Dat is mooi, ja zeker weten.
Dat is mooi...
Heel mooi geschreven en voelbaar. Tijdens het www surfen hier terechtgekomen. Mooie verhalen hier, ik kom zeker nogmaals terug.
Wanneer ga je ermee beginnen? x
Ben je zo bang om over je gevoelens te schrijven?
Alhoewel hier ook zoveel gevoel uit straalt.
Zicht op zee? Wil ik ook!
Verstand dat een tipje van de sluier licht, met mooie, diepe woorden nog wel, van een hart dat zich wil uitzeggen. Dank dat we mogen luisteren. En het versmelten, voel ik dat goed, is dat al niet een beetje begonnen?
Je hart en je verstandsverhalen versmelten kán: op een blog, bijvoorbeeld. Stel niet uit tot morgen, wat vandaag ook kan, zou ik zo zeggen.
Je zal het wel voelen als het moment gekomen is. En er zijn zoveel manieren om dit te doen.
Nog veel vakantieplezier, Tijdtussendoor!
@Just Me - Momo Luna:Dank je!
@Fluitenkruid:Eerst mijn staptocht volbrengen ;)
@Zeezicht:Bang eigenlijk niet maar dat deel van mijn leven heb ik nog nooit beschreven en het lijkt soms te groots om aan te pakken. Daarom droom ik over de zee die inspireert ;)
@Jaclien:Hart en hoofd werken bijwijlen goed samen. Het voelt als versmelten ja toch wel...
@Menck:Dank voor je wijze raad, lieve Menck!
@Adelheid:Voor jou ook!
Dat herken ik wel tijdtussendoor.
Steeds weer dat nadenken
steeds weer denken wat de anderen ervan denken
en dat hart dat roept
en het verstand dat schrijft en praat.
Ooit, ....
misschien iets sneller ....
beetje bij beetje....
Als de tijd daar is.
Een reactie posten