Verwennerij.

In mijn buurt lopen er een paar rond. Van klein naar groot eigenlijk. Ze noemen me Tante. Tijdens vakanties durf ik hen al wel eens verwennen.

Met het kleine meisje zat ik, onder de herfstzon, op een bankje. Fijn, die kleine billetjes op de mijne. We hadden speculaasijs gekozen. In de grote winkel kochten we een prinsessenkussen. Omdat het zo roos en zacht was.

Met een stoere jas en dito jeansbroek stond hij aan de deur. Wat ben je groot geworden, zeg ik, en hij heeft zijn eerste tanteknuffel vast. De film had hij zelf gekozen. Over ballonnen en zo. Als het spannend wordt, komt hij een beetje dichter. Tekenfilms hebben altijd een mooi einde, fluister ik hem in zijn oor.

Vanavond kwam hij aan voor een paar dagen logeren. Ik moest hem even voelen en merkte dat hij bijna aan mijn schouders komt. Twaalf jaar geleden zag ik hem geboren worden. Nu liggen op de grote tafel boeken. Geschiedenis en Latijn.

Grote en kleine zoon worden niet zo erg gemist deze week. Ik raap al dat warm gevoel bij elkaar, en geniet...