Herfstweekend.

Onderuitgezakt in hun zachte zetel klinken we. Op het leven, zeg ik uit de grond van mijn hart. Ze hadden de open haard aangestoken en ik werd warm. Van het vuur en het glaasje in mijn hand. Van samenzijn. Voor het eerst in weken viel ik daarna in een droomloze slaap.

Toen ik vanmorgen door de tuin liep, was er overal herfst. Met mijn stapschoenen liep ik de velden in. Het leven gaat haar bekende gangetje terug. Ik haal opgelucht adem en kijk naar de reiger die vlak voor mijn voeten opstijgt en pink toch weer even een traan weg.

Vanavond ga ik voor het dessert zorgen. Nog eens nadenken, zeker iets met de gigantische hoop appels uit de kelder. Het staat vast dat ik me weer ga wentelen in gezelligheid.

Geniet van het weekend!