vrijdag 3 juli 2009

Vrijdagwoorden.

Verrast kijkt ze op als haar moeder onze leefgroep binnenstapt. Het ontbijt is juist afgelopen. Blij als ze is, kan ze niet snel genoeg rechtstaan. Ze heeft een soort van verheugde schrik in haar ogen.

Ze weten niet wat het betekent, verwachten en verwachtingen. Het leven verloopt elke dag weer even plots en onverwacht.

Vandaag moest ik het daarom weer denken. Het overkomt me wel vaker. Ik zou niet gehandicapt willen zijn. Een beetje een domme zin, vind ik, en toch denk ik hem vaak.

Omdat ze, ondanks hun talrijke tekorten, toch moeten leven. En graag leven. Een kracht die ze hebben en waar ze fier op mogen zijn.

In mijn eigen leven geeft deze gedachte rust. Ik probeer mijn verwachtingen iets minder scherp te zetten. Zachtjes laat ik de randen uitbloeien.

Het laat zich moeilijk in woorden omzetten op deze warme avond. Maar hopelijk verstaat u wat ik bedoel.

Fijn weekend!

6 opmerkingen:

10-eke zei

Wat heb je dit mooi verwoordt. Goed weekend toegewenst.....

clara zei

Hoge verwachtingen maken mensen vaak ongelukkig. Ik probeer ze ook regelmatig wat bij te vijlen. Uit zelfbehoud :)

Tricky zei

ik snap heel goed wat je bedoelt! denk ook vaak van die 'domme zinnen' als ik met 'mijn gasten' te doen heb (soms ook fysische gehandicapten, maar ook vaak mensen met andere zware beperkingen, autisme of psychose of schizofrenie of zo...)... en hoe mooi zeg je dat 'zachtjes laat ik de randen uitbloeien'... zo ga ik het in het vervolg ook noemen, dank je!

wim22 zei

zoals zo dikwijls heb je met enkele woorden iets duidelijk gemaakt.
Als je doet wat jij doet, leer je veel dingen relativeren.
En tevreden zin met iets minder perfectie.

Yolanda Elizabet Heuzen zei

Ja, ik begrijp heel goed wat je zegt.

Over dat gehandicapped zijn: ik kon mij maandenlang helemaal niet bewegen en lag dus 24 u per dag op bed. Op een gegeven moment verwonderde ik mij er over dat als ik tv keek, iedereen bleek te kunnen lopen, staan, zitten, rennen etc. Je perspectief verschuift.

Fijne zondag!

Lies zei

Ook voor jou een goed weekend!
En dat "ik zou niet graag gehandicapt zijn" denk ik ook maar al te vaak... Respect dat je met de doelgroep kan/wil werken. Mijn geduld is er iets te klein voor, vrees ik.