Ik las het natuurlijk her en der al wel eens. Bloggende medemensen die plots, met blog en al, verdwijnen. Er is altijd wel een goede reden voor.
Over het geschreven woord op tijdtussendoor denk ik altijd een beetje na. Ik probeer hier geen vuilbak te creëren van frustraties. Dagen met foto’s of uitspraken van wijze mannen en vrouwen zijn meestal dagen van tijdtussendoorverdriet. Zo ben ik nu eenmaal. Met dat soort van gevoelens zonder ik mij liever af.
Toch heb ik ergens een steek laten vallen. Iemand voelt zich aangesproken. Het is al maanden geleden. Een, door mij althans, vergeten logje. Het was er één met een mini kantje van kritiek.
Hoe ik ook herlees, ik zie en lees het niet.
Ik ben er het hart van in. Een beetje onzeker ook.
15 opmerkingen:
Herkenbaar. Ik zal u niet moeten vertellen dat ik daar ook mee last van heb dan gewenst. Maar men zegt dat mijn manier van schrijven daar dan ook wel om vraagt: boontje komt om zijn loontje ofzoiets.
Soms denk ik dat ik mijn blog veel te veel als uitlaapklep gebruik maar ik zou niet weten waarover ik anders moet schrijven.
De zijn dagen waarop ik het liever allemaal niet meer zou doen maar zolang dat aantal dagen vele lager ligt als de dagen dat ik het ongelofelijk ontspannend vind, blijf ik het doen.
Niets van aantrekken Tijdtussendoor, je lijkt me iemand die met de nodige omzichtigheid te werk gaat bij het bloggen dus wie zich aangesproken voelt moet het inderdaad waarschijnlijk ver gaan zoeken.
Ai ... dé reden om te verdwijnen. Ik deed het reeds twee maal. En toch ... telkens borrelt het weer. Ook bij jou. Laat je niet teneerslaan door kritiek van anderen. Je hebt het zo niet bedoeld en dat is de enige mogelijk uitleg. Erover praten kan helpen ... maar soms ook niet.
Liefs van je maatje (mét oren en schouders)
Daar heb ik nu nooit geen last van. Aangezien ik altijd gelijk heb.
Was getekend
Het getuigt van vriendschap als je iemand ook op de mindere kanten durft te wijzen maar helaas kan niet iedereen dat waarderen.
Vervelend en begrijpelijk dat je je daardoor onzeker voelt, niet meer doen!
liefs Jannet
Ik ken weinig bloggers die zo 'voorzichtig' en respectvol schrijven als jij. Iemand die zich toch aan een logje van je stoort? Dat zegt waarschijnlijk meer over hem of haar.
Doe maar verder zoals je bezig bent.
Je hebt helemaal geen steek laten vallen, dat is toch eigenlijk de omgekeerde wereld. Je schrijft op je eigen blog, op je eigen wijze over de dingen die jij voelt en vindt. En dat doe je dan ook nog eens uiterst zorgvuldig gezien de manier waarop je formuleert en een sfeer neerzet. Dit is meegenomen voor de lezer die in principe te gast is bij jou en ja, als er dan iets tussen zit wat niet goed valt, nou, dan moet die persoon niet miepen, maar als ie het echt niet te harden vindt, gewoon wegblijven. Als je echt toe gaat geven aan dat soort gevoelens pas je een soort extra zelfcensuur toe, waar niemand, maar vooral jij niet, op zit te wachten.... maar dat is mijn bescheiden mening :P
ook voor mij herkenbaar.. maar het is al eerder gezegd: je blog bijhouden doe je voor jezelf. Niet voor het entertainment. Soms kun je het bloggen ook even een break geven en na een tijdje weer oppakken. Succes, juist met de mindere dagen tussendoor xx
Ik ben er laatst even afgeweest, of eigenlijk mijn blog leeggehaald en het archief staat nog steeds uit. Ik beledig nooit iemand, houd ruzies, irritaties ed altijd ver van mijn blog en weeg alles af of het niet kwetsend voor iemand kan zijn. En dus berperk ik mezelf enorm in de onderwerpen waar ik nog wel over kan bloggen.
En toch was er een maand terug iemand die zelf niet goed in haar vel zit (thuis, depressief) die ergens iets in mijn blog wist te vinden wat haar kwetste en wat niet alleen mij maar ook mijn familie voor de voeten werd gegooid. Erg balen, want echt, ik heb het gecheckt, geen ander die het zo zag als zijn. Moraal van dit verhaal... het zal meer in diegene zitten dan in jou.
Hoe voorzichtig je ook bent, het is vrijwel onmogelijk om nooit eens iemand tegen de borst te stoten. Maar zoals hier reeds gezegd is, denk ik dat dat meer over hen zegt dan over jou. Ik ben weinig blogsters tegengekomen die zo respectvol schrijven als jij.
Soms is bloggen gewoon even niet leuk. Ik had dat vorige week toen ik een zeer irritante meneer of mevrouw had die de meest ranzige reacties plaatste. Ik zou er zelfs bijna door gestopt zijn. Maar dacht ik, ik laat mijn plezier toch niet vergallen door zo'n persoon?
Het is mijn blog, ik schrijf daar mijn gevoelens, doe dat in mijn ogen integer en zonder mensen te willen kwetsen. Als men mijn schrijfsels niet mooi, leuk, of wellicht toch kwetsend vindt, dan is dat jammer, maar dat zegt iets over de ander en niet over mij.
Ik denk dat dat precies zo hier geldt. Ik vind dat jij heel mooi en integer schrijft en vind het vervelend dat je nu (eventjes hopelijk) een nare bijsmaak hebt van het bloggen.
Je schrijft mooi, je schrijft integer en in alles wat ik hier al gelezen heb lees ik vooral respect, ook voor de mensen die jou minder liggen. Nooit heb ik hier iets gelezen waarin ik enig spoor van zwartmakerij terugvond.
Moest iedereen op zo een integere manier zijn eventuele ergernissen verwoorden, het zou mooi zijn. Jammer dat men jou daarop pakt. Bovendien weten de meeste mensen die dit lezen niet eens wie je bent (denk ik) laat staan dat men eventuele verwijzingen meteen zou snappen, genoeg om het persoonlijk op te nemen.
Ik hoop dat je blijft schrijven, ik pauzeer hier graag.
Ik bewonder heel erg de "voorzichtigheid" waarmee jij je gedachten en gevoelens neerschrijft. Je kan, tussen de regels door, zo merken dat er over alles wat je neerschrijft eerst is nagedacht. Chapeau, ik zou het je niet nadoen, ik ben eerder het "flapuit-type" en soms heb ik daar wel eens spijt van als ik bepaalde zaken herlees. Maar, het is nu eenmaal mijn stijl.
Ik kan me echt niet voorstellen dat jij hier ooit eens iets zou neergeschreven hebben dat iemand anders totaal verkeerd heeft opgepakt (en ik ben een heel trouwe lezer)... maar soms willen mensen bepaalde dingen op een bepaalde manier zien en maken ze er zelf vanalles van in hun hoofd. Ik zou er niet te veel mee inzitten als ik jou was. Veel succes!
Jij schrijft zo voorzichtig en respectvol en mooi. Misschien herkent iemand zich wel in een van je stukjes, maar de manier waarop je over mensen schrijft, is altijd zo omzichtig, behoedzaam en respectvol dat daaruit blijkt dat je zeker niemand wil kwetsen. Als iemand zich dan toch gekwetst voelt, ligt dat volgens mij meer aan degene die het leest dan aan degene die het geschreven heeft. Ik hoop dat je niet stopt met bloggen, want jouw stukjes stralen rust uit en daar geniet ik van, net als vele anderen.
Iedereen vergeet dat de ontvanger (naast de zender van boodschappen) evenzeer de verantwoordelijkheid draagt voor zijn interpretatie.
Als je iedere zwakke plek van mogelijke lezers moet vermijden...sja. Blijft er dan nog wel één onderwerp onschuldig?
Zij, wie het nog nooit gelukt is van een groententuin te houden en nu zeer gedegouteerd is dat het u wel lukt! (begrijp je wat ik bedoel?)
Een reactie posten