Gelukkig was er aan het eind van deze dag flamenco. Met haar muziek en danspassen. En mijn voeten. Zo bleef de boosheid niet in mijn hoofd dwalen maar stampte ik het de grond in.
Ik mag zeggen dat ik nogal vredelievend en zacht in het leven sta. Vandaag was het anders.
Tijdens de vergadering voelde ik mijn hartslag versnellen en leken mijn spieren plots strakke koorden. Ik voelde me bleek worden en toch gloeien. Mijn keel werd kurkdroog. Ondanks het glas water waar ik elke keer een slok van nam.
Nog veel erger dan de kwaadheid die ik voel, is de teleurstelling. Een mokerslag van ontgoocheling.
Het is wat het is. Dat leerde ik al vaak in het leven. Zo ook vandaag.
12 opmerkingen:
Alle chance dat je je flamencoles nog had, hoe had je het anders losgelaten? Kan me inbeelden dat het stampen deugd gedaan heeft. Goe gedaan!
En hoe is het dan bij een volgende vergadering? Komt dat dan terug?
hartzeer...
dat blijft terugkomen,
da's een teken dat je betrokken bent..
xxx
Daarom neem ik nooit deel aan vergaderingen.
Was getekend
Goed dat je het eruit heb kunnen gooien was het niet tijdens de vergadering dan wel tijdens het dansen.
Wat een zeer geschikte dans bij zo'n gevoel.
*Olé!*
Hè, dat klinkt niet zo leuk.
Je zinnen verzetten.
Het kan zeer welkom zijn.
Goed dat je een uitlaatklep hebt gevonden! Zelf ren ik de laatste tijd steeds verder en harder.
Ik kom hier te weinig misschien om te begrijpen waar het hartzeer vandaan komt. Maar wat het ook is; sterkte.
Kop op en blik vooruit!
Wat het is
Het is onzin
Zegt het verstand
Het is wat het is
Zegt het gevoel
Het is ongeluk
Zegt de berekening
Hat is alleen maar verdriet
Zegt de angst
Het is uitzichtloos
Zegt het inzicht
Het is wat het is
Zegt het hart
Het is belachelijk
Zegt de trots
Het is lichtzinnigheid
Zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
Zegt de ervaring
Het is wat het is
Zegt de liefde
Erich Fried
speciaal voor jou nog eens bovengehaald : )
@Leen: Das fijn...bedankt!
Een reactie posten