Het is een drukke ochtend. Ongelukjes thuis en op het werk maken dat er collega’s langere tijd afwezig zijn. We krijgen nieuwe en enthousiaste mensen die echter wel moeten ingewerkt worden. Vandaar de drukte. Kalm blijven en alles één voor één doen is de boodschap. Het laat onze bewoners ook niet onberoerd. Ze vragen iets meer aandacht en verzinnen soms de gekste dingen om gezien te worden.
Wanneer ik na het ontbijt begin op te ruimen, volgt ze me op de voet. Elke keer wanneer ik haar voorbij loop, tikt ze op mijn achterste. Door de drukte geef ik er niet veel aandacht aan. Van de linnenkast naar de badkamer. Met de telefoon in de hand. Even iets aanpassen op de computer. Altijd is ze vlakbij.
Omdat onze logistieke hulp er niet is, ga ik vlug de bedden dekken. Ze kijkt geïnteresseerd toe. Dat ligt er weer netjes bij, denk ik bij mezelf. Als ik de kamer uitga, zie ik haar op het pasgedekte bed kruipen. Met heel veel moeite. Dan begint ze te woelen door het beddengoed en gooit het kussen op de grond. Fier kijkt ze mijn richting uit.
Lachend en met veel intonatie in mijn stem spreek ik haar toe. Haar ogen schitteren. Ze heeft haar doel bereikt…
5 opmerkingen:
Haha en daarna moest je dus het bed weer opnieuw opmaken! Arme jij!
Ik weet niet waar en voor wie je werkt, maar aandacht heeft iedereen dus nodig. Weten dat je gezien wordt: heerlijk. Leuk logje.
je moet wat doen om aandacht te krijgen hé:-)
Ik heb ook jaren lopen rennen in de verpleging terwijl je op zo'n dag eigenlijk de bedden eens een keer moet laten luchten en beter een kopje koffie tussen de bewoners kan gaan drinken.
Eigenlijk is ze op haar manier toch heel contactvaardig, hihi...
'k Wens je goede en vlot ingewerkte nieuwe collega's!
Een reactie posten