En nu verdwijnt het grijze en het valeen nu verdwijnt het dorre en het kale
en alles krijgt weer glanzende gewaden
en wordt opnieuw met weelde overladen.
Ook in mijn grijze 'zelf' voel ik iets dromerigs,
iets van nieuwigheid, ja ook iets zomerigs,
't zou te gek zijn dat er niets gebeurt in mij,
want ook 'in mij' legt ieder vogeltje een ei.
Meiklokjes aan het eind van april. Overgoten met een fluistering van lentewoorden. Ik denk dat ik vanaf nu nooit meer ga twijfelen wat mijn meest favoriete seizoen is...
3 opmerkingen:
Hier bloeien ze nog nèt niet, de meiklokjes... aan je foto kan ik bijna de geur ruiken, Tijdtussendoor. Veel plezier!
('revire' intikken als woordverificatie, dat is bijna 'revivre'!)
ik wil er ook in mijn tuin. Dat ruikt zo ontzettend lekker!
ik hou ook het meest van de lente...
dat zachte ontwaken,
het is alsof de natuur zich opmaakt voor een groot feest.
Ik hou van de seizoenen... het verlangen naar, de afwisseling,... een weerspiegeling vanhet leven zelf
Een reactie posten