woensdag 22 april 2009

Me and my friend.


Elke keer als ze dat rare kastje meeneemt op de wandeling, weet ik al hoe laat het is. Dan moet ik zitten en naar haar kijken. Ik hoor haar praten en door het rare kastje kijken. Ik moet ook aan de leiband blijven. Want ik weiger hier spontaan aan mee te doen. Opeens is ze heel blij en krijg ik een koekje. De grootste beloning is dan dat de leiband terug af mag en ik het hazenpad kan kiezen…

9 opmerkingen:

Anoniem zei

Erg grappig.
Ja, zo ziet je viervoeter het misschien wel.
Van de mooie achtergrond heeft hij misschien niet zo sterk genoten als jij.

Mick zei

Ik heb ook twee fotomodellen,
Jefke vooral is heel bewust van de camera ;)

Fluitenkruid zei

Wat een leukerd! Ik vraag me ook altijd af wat mijn honden denken.

Tom Lievens zei

Tsja, een hondeleven.

Was getekend

zeezicht zei

Hahaha... hier heb ik even moeten nadenken eer ik het snapte. Heel leuk!

Micheline zei

Hier gaan de kindjes ook het liefst lopen wanneer het fototoestel bovenkomt :D

Sabine zei

tis dat je hem zo graag ziet ;-)

Ebelien zei

Heet dat niet 'mediatraining'? ;-)

zapnimf zei

Het hazenpad?
Maar je bent een hond, mijn beste.